15 januari 2015

Als de hoeveelheid energie in het universum constant is

Kan liefde niet oneindig zijn

Een lichtflits tussen twee eeuwigheden duisternis

Een nooit wegstervende echo van een hier en nu

 

Geluidsgolven dicteren een werkelijkheid

Waar geen ontsnappen aan is

Gekooid in vermeende dissonanten

Verstrooid over de globe, continu

 

Verlangen betekent verliezen

In een onafwendbaar voorlopig slotakkoord

Verdrinken in een kakofonie van emoties

Daarna de kleine dood

 

Chaos ervaren bij het geluid van zangvogels in de ochtend

Alles valt op zijn plaats

Met een luide knal

Voor de kinderen van de stilte voor de storm

 

Wie kan ooit zijn bestemming bereiken?

Het stinkt hier naar gedateerde gereformeerde predestinatieleer

Iedereen aan zijn lot overgelaten

De zonnen, de manen, onze harten en onze zielen