Groupie

 

Mijn moeder is een dochter van Paul McCartney. Verwekt in Amsterdam, toen de Beatles daar verbleven in de eerste week van juni 1964.

Mijn grootmoeder was destijds een echt lekker ding om te zien. Later was dat minder, omdat ze snel bezweek aan syphilis.

Mijn vader is tot mijn grote ergernis altijd stiekem trots geweest op het feit dat hij een geheime zoon was van Armand.

Het feit dat Ronnie Tober hem achter de coulissen in zijn kont had geneukt, met alle voor de gezondheid nadelige gevolgen van dien, droeg hij als een Geus.

Sinds mijn dochter zwanger is van Lil Kleine en Ronnie Flex is voor mij de maat vol.

Zo komt er toch niemand meer op visite bij oma Imca Marina?

Toon Hermans

 

Toon Hermans is al heel lang dood, maar zijn geniale droogkomische sketches zijn nog altijd op het internet te zien, omdat ze tijdloos zijn. Neem nu bijvoorbeeld zijn hilarische satire op de vogelaar, die de roep van de “groupie groupie vogel” nadoet. “Groupie, groupie,” doet Toon Hermans dan de “groupie groupie vogel” na. De hele zaal ligt plat en vergeet de zorgen van alledag, zoals de telefoon al of niet opnemen als die overgaat, de dood die in het verschiet ligt, flesjes bier of blikjes bier kopen, de wekker op de juiste tijd zetten, of juist een verkeerde tijd, zodat je zeker te laat komt, of helemaal niet zetten en dan toch twee uur voordat de wekker gegaan zou zijn opstaan.

Enfin

Zoals veel lezers raakte ik in de loop van de jaren negentig in de ban van wat jij, Martin Bril, schreef.

De bundel “Arbeidsvitaminen”, samen met aanvankelijk schrijfmaatje Dirk van Weelden, verscheen al in 1987. Hard had ik gelachen met vrienden om de scene waarin iemand gepijpt wordt tijdens het consumeren van middelmatige nasi.

Daarna niet overtuigende romans als “Voordewind” of “Het Tekort” en columns in kutbladen waar je geen gevoel voor had. Schiphol, Unilever en Moszkowicz.

Ze zeiden dat je snoof en te veel zoop. Te veel rookte en blowde. Dat het je werk in de weg stond. Dat kreeg je zelf ook door.

Je glorietijd begon bij “Het Parool”, met Matthijs van Nieuwkerk als hoofdredacteur en strenge dirigent van je discipline, trots, eruditie en eerzucht.

Monnik. Verwoed roker. Asceet.

In de begintijd van het internet stuitte ik per toeval op je emailadres en hadden we kort verbaasd contact: “Heb ik een site?”

Romanticus en kunstenaar. Ratioman. Control freak.

Ik zag je nog wel eens lopen in de stad. Achter Hans Dijkstal aan door de Dapperbuurt, voor het stukje van morgen in “de Volkskrant”. Het werd een mooi stukje.

Op tien meter afstand. Je stond in een verwaaide tent op de Uitmarkt, naast het Rijksmuseum in Amsterdam. Jij, samen alleen, met een mooie aanstormende chick uit de literaire wereld van toen.

De zon ging onder.

Altijd onderweg.

Toen je dood was zat ik met een dochter van jou bij een werkcollege Filosofie Ethiek in een achterafzaaltje van de UvA, Oudemanshuispoort. Je DNA was duidelijk zichtbaar. Als ik haar zag dromen dacht ik dat ze je miste.

 

Joost Zwagerman 6 maanden dood

 

Het graf van Joost Zwagerman bevindt zich op ongeveer zes kilometer van mijn woning. Op de Algemene Begraafplaats van Bergen.

Bijna een half jaar na de dood van Joost Zwagerman vond ik het moment aangebroken om zijn graf te bezoeken.

De zon scheen. Het was zondag. Er was niets te doen. Alle leden van mijn gezin wilden thuis chillen. Niemand had zin om mee te gaan.

What the fuck? Oceaan van tijd.

Inderdaad ligt Joost Zwagerman op nog geen twee meter afstand van het graf van Lucebert. In haaks noord-oostelijke richting. Het graf wordt bedekt door tijdelijke versierselen. Vooral vaste bloemen en planten in potjes. Een gipsen beeld van een lezend kind op een sokkel.

Joost, wat ben je dood.

Islam Insomnia

 

ISLAM INSOMNIA

 

’s Nachts komt de duivel me halen

Sleept me mee naar diepe dalen

Maar morgen word ik wakker in het beloofde land

Eenzaamheid in duizendvoud

Kale leegte tropisch koud

Ik doe mijn ogen open in het beloofde land

 

Een lichaam is me ooit gegeven

Anders kan ik nu niet beven van angst

Ik doe mijn ogen open in het beloofde land

Elk geluid ontmantelt de stilte

Die er nooit was, die er nooit was

Wakker worden in het beloofde land

 

Mijn wereld gaat aan schoonheid ten onder

Mijn wereld sterft elke seconde

Morgen word ik wakker in het beloofde land

Ik zie ik zie wat jij niet ziet

Soortelijk gewicht van verdriet

In het beloofde land

 

Niemand heeft me ooit verteld dat het dit zou zijn

Niemand heeft me ooit verteld over de wachtkamer

Voor het beloofde land

Als iemand me kan zeggen hoe lang ik nog moet wachten

Op het beloofde land

 

Zwetend snak ik naar verlossing

Open alle dichte ogen

In het beloofde land

De poorten van twee regenbogen

Laten mij naar binnen komen

Bij zeventig maagden

In het beloofde land

 

Je suis Radio Dirkshorngraaf

 

Goedemorgen, lieve luisteraars. Welkom bij uw lokale radiostation, Radio Dirkshorngraaf. Voor het laatste lokale nieuws schakelen we live over naar onze verslaggever ter plaatse. Waar sta je ergens, Jan?

We staan hier voor de uitgebrande groene bak van Dirk Jansen, woonachtig aan het Slemperplantsoen 17, die midden in de nacht werd opgeschrikt door een luide knal. Toen hij uit het raam van zijn slaapkamer keek zag hij dat zijn gft-bak, zijn groene bak, in vuur en vlam stond. Ik sta hier naast Dirk Jansen en zijn uitgebrande groene bak en Dirk, vertel me eens, was die knal erg luid?

Ja

Werd je wakker van die knal?

Ja

Je werd wakker van die luide knal en daarna ging je uit het raam van je slaapkamer kijken wat er aan de hand was, toch?

Ja

Kon je gelijk uit het raam van je slaapkamer kijken om te kijken wat er aan de hand was of moest je eerst je gordijnen open doen of waren die gordijnen eerst dicht en heb je die daarna opengeschoven?

Ja

Zag je toen dat je groene bak in de fik stond?

Ja

Je was je zeker rot geschrokken?

Ja

Is die groene bak helemaal afgefikt of was die als een pudding half in elkaar gezakt omdat het groente- en fruitafval een dermate grote ruimte op de bodem van de groene bak had ingenomen dat het vuur het van vocht, groente en plastic doordrenkte onderste deel van de groene bak niet kon bereiken? De kritische massa moet te groot zijn geweest. Dus half verbrand en ingezakt als een pudding neem ik aan?

Ja

Tot zover onze reportage over de uitgebrande groene bak van Dirk Jansen die de hele buurt rond het Slemperplantsoen heeft geschokt. Terug naar de studio.

Dank je wel, Jan. Het volgende item van Radio Dirkshorngraaf is het wekelijkse moment voor onze dorpsdokter die vertelt over het meest bizarre moment tijdens zijn nachtdiensten van de afgelopen week. Ik bel met de dorpsdokter. Hij neemt niet op. Heeft hij vannacht nachtdienst gehad? Nee? Waar zou hij dan zijn? Hij neemt niet op. Volgens mij klikt de voicemail al aan. Dat heeft geen zin. Laten we maar iets anders gaan doen. Wat? Wordt er gebeld naar de studio? Door de dorpsdokter? Kunnen we dat ook op mijn oor krijgen? Zijn we nog live? Belt de dorpsdokter nu? Kun je hem doorschakelen? Luisteraars thuis, ik denk dat we zo toch verbinding gaan krijgen met de dorpsdokter die vertelt over het meest bizarre moment tijdens zijn nachtdiensten van de afgelopen week. Hallo? Dorpsdokter, bent u daar? Hallo? Dorpsdokter?

Ik ben er.

Ik bel met de dorpsdokter. Dorpsdokter, wat was het meest bizarre moment tijdens uw nachtdiensten van de afgelopen week?

Dinsdagnacht werd ik om een uur of drie gebeld door een cliënt die niet kon poepen. Hij had het al drie keer geprobeerd die nacht, maar er kwam niets uit. En toch voelde hij de drang om te poepen. En slapen kon hij niet. Hij was begonnen zich ernstige zorgen te maken en daarom had hij uiteindelijk ten einde raad de nachtdokter gebeld. En dat was ik.

U kwam gelijk ter plaatse?

Nee.

Wat deed u dan?

Ik liet hem naar mij toekomen.

Was dat wel verantwoord. Ik bedoel, u werd drie keer gebeld door een cliënt die niet kon poepen. Hij had het al drie keer geprobeerd die nacht, maar er kwam niets uit. En toch voelde hij de drang om te poepen. En slapen kon hij niet. Hij was begonnen zich ernstige zorgen te maken en daarom had hij uiteindelijk ten einde raad de nachtdokter gebeld. U liet hem naar u toekomen?

Ja

En toen? Ambulance? Niks aan de hand?

Niks aan de hand.

We gaan terug naar de studio. Dat is hier. We krijgen nu een reclameblokje.

Tegelzetter Djon van vloer tot aan plafond.

Ik ben er voor u daar. Ik ben uw nieuwe makelaar. Geert-Jan. Omdat u wilt wonen.

Vis, het meest veelzijdige stukje vis. Vis!

Wij zoeken vrijwilligers voor de spelotheek. Houd u rekening met een wachttijd.

Ik ben slager Kees. Bij ons krijgt u alleen nog maar biologisch vlees.

Hallo! Dames en heren, daar bent u weer. Welkom terug bij Radio Dirkshorngraaf. Heerlijk toch? Al dat heerlijke lokale nieuws? Een half uitgefikte groene bak en dat verhaal van de dorpsdokter over het meest bizarre moment tijdens zijn nachtdiensten van de afgelopen week? Dinsdagnacht werd hij om een uur of drie gebeld door een cliënt die niet kon poepen. Hij had het al drie keer geprobeerd die nacht, maar er kwam niets uit. En toch voelde hij de drang om te poepen. En slapen kon hij niet. Hij was begonnen zich ernstige zorgen te maken en daarom had hij uiteindelijk ten einde raad de nachtdokter gebeld. Wat een verhaal. Ongelofelijk.

Lokaal nieuws: De politie heeft maandagochtend twee mannen, van 22 en 29 jaar, uit Dirkshornsgraaf  aangehouden voor een woninginbraak in het nabijgelegen dorp Wilhelminahaven. Het tweetal, Kees Zwager en Anton Biesbroek, twee bekende basisspelers van het eerste elftal van zondagamateurvoetbalclub FC Dirkshornsgraaf,  pleegde op woensdag 17 februari een woninginbraak in een huis aan de Keizer Ottoweg. Nadat de verdachten via het raam naar binnen waren gekomen konden zij een hoop spullen buit maken. De bewoners, meneer en mevrouw van Aarden, bekend van de doe-het-zelfzaak “Van Aarden” in het winkelcentrum aan ’t Zand, deden aangifte van de diefstal.
Na onderzoek van de politie is het duo aangehouden. Er zijn verschillende goederen in beslag genomen die mogelijk verband houden met de inbraak, zo meldt de politie, zoals een nietmachine, een tosti-ijzer, een Colombiaanse stropdas en een leeg literpak karnemelk. Er waren geen sporen van braaksel.

Buitenlands nieuws: “Iemand die alleen aan muren bouwen denkt en niet aan het bouwen van bruggen, is geen christen,” zei de bejaarde Argentijnse backpacker Jorge Mario Bergoglio, beter bekend onder zijn artiestennaam paus Franciscus, donderdag 18 februari over vastgoedmagnaat en republikeins presidentskandidaat Donald Trump. Hij refereerde aan de wens van Trump de VS hermetisch van Mexico af te sluiten met een hek om een verdere invasie van illegale Latino’s te voorkomen. Hiermee insinueerde de paus dat Trump het miljardencontract om deze muur te bouwen al op zak heeft.

Donald Trump toonde zich diep gekwetst: “Als het Vaticaan wordt aangevallen door IS, wat zoals iedereen weet voor IS de ultieme trofee zou zijn, kan ik je beloven dat de paus zou willen en bidden dat Trump president zou zijn geweest. Dan zou dat niet zijn gebeurd.” Of Trump een bijdrage wil leveren aan een eventuele wederopbouw van het Vaticaan is niet bekend.

“Elk volk krijgt de leider die het verdient,” schijnt de Surinaamse filosoof Desi Bouterse ooit gezegd te hebben.

Sport. Voor we naar het weer gaan gaat ons laatste item gaat over de verrassende winnares van de Australian Open, de Duitse, Angelique Kerber. Wat is ze mooi. Wat is ze goed. Wat is ze knap. Wat kan ze goed tennissen. Angelique Kerber heeft zich de laatste weken laten kennen als het nieuwe idool van iedereen die van sport en mensen houdt. Als mannen de baas zijn in deze wereld en symbool staan voor de warrige Adam uit het Scheppingsverhaal, dan is Angelique Kerber de vrouw die Eva fluitend kan vervangen. Omdat ze mooier is en minder apathisch dan Eva. Wat nou appel van een slang aannemen? Gewoon elke dag vroeg opstaan. Discipline en keuzes. Je bent de optelsom van je keuzes, dus waarom zou de vrouw de man verraden en verleiden? Verleiden en verraden. Waarom moet de man billenknijpen en tieten pakken in Keulen als er in de rest van de wereld op dat gebied nooit iets gebeurt? Wat bezielt hen? Verveling? Leegte? Geilheid? Geilheid gevoed door verveling en leegte? Leegte gevoed door verveling en geilheid? Verveling? Gevoed door geilheid en leegte. Ik hoor in mijn oortje dat we geen verbinding met Duitsland kunnen krijgen. Is de lijn echt dood? Geen kans?

Dan gaan we over naar het weer. Hallo, schat. Ik neem aan dat je zoals elke dag weer aan de radio gekluisterd zit.

Shit, ik moet naar huis. Helemaal geen zin in. Geen nieuws? Ik hoor niets in mijn oortje. Geen nieuws. Ik ga naar huis. Geen nieuws meer. Tot morgenochtend, lieve luisteraars. Wie komt daar nu de studio binnen zeilen met een kalasjnikov in de hand en een bomvest aan? Het lijkt wel een terrorist! Hij richt zijn wapen op me! Hij zal me toch niet gaan vermoor…

Hallo? Hallo? Ben ik in de uitzending? Ik werd geboren als vijfde zoon in een gezin dat twaalf kinderen telde. Wij waren arm en woonden in een verwaarloosd flatgebouw aan de rand van Dirkshorngraaf. Ik keek op naar mijn oudere broers: ze werkten twaalf uur per dag op de markt in Wilhelminahaven. Ze hadden samen veel lol en verdienden net genoeg om van te leven. In de moskee predikte elke zondag een imam. Zijn boodschap kwam er op neer dat wij postkoloniale slaven waren in een decadente wereld vol rijkere mensen die ons verachtten, uitlachten, misbruikten, vernederden en belachelijk maakten. Zij vonden onze godsdienst verachtelijk en geloofden zelf in gezondheid, geld, status en prestige. Op 19 februari 2016 werd het mij te veel en moest ik stoom afblazen in de studio van Radio Dirkshorngraaf. Allahu Akbar!

 

Leiderschap

 

“Iemand die alleen aan muren bouwen denkt en niet aan het bouwen van bruggen, is geen christen,” zei de bejaarde Argentijnse backpacker Jorge Mario Bergoglio, beter bekend onder zijn artiestennaam paus Franciscus, donderdag 18 februari over vastgoedmagnaat en republikeins presidentskandidaat Donald Trump.

Hij refereerde aan de wens van Trump de VS hermetisch van Mexico af te sluiten met een muur om een verdere invasie van illegale Latino’s te voorkomen. Hiermee insinueerde de paus dat Trump het miljardencontract om deze muur te bouwen al op zak heeft.

Donald Trump toonde zich diep gekwetst: “Als het Vaticaan wordt aangevallen door IS, wat zoals iedereen weet voor IS de ultieme trofee zou zijn, kan ik je beloven dat de paus zou willen en bidden dat Trump president zou zijn geweest. Dan zou dat niet zijn gebeurd.”

Of Trump een bijdrage wil leveren aan een eventuele wederopbouw van het Vaticaan is niet bekend.

“Elk volk krijgt de leider die het verdient,” schijnt de Surinaamse filosoof Desi Bouterse gezegd te hebben.

 

Gedicht “Leningrad 1943” Peter Mabelus in themanummer “Wintermijmering” van Stichting Poesia

Het gedicht “Leningrad 1943”, geschreven op 12 oktober 2015 ter gelegenheid van de toekenning van de Nobelprijs voor de Literatuur aan de Wit-Russiche schrijver en journalist Svetlana Alexijevitsj, is samen met dertig andere verhalen en gedichten opgenomen in het themanummer “Wintermijmering” van het literaire tijdschrift “Poesia” van Stichting Poesia Amsterdam.

De eerste druk van “Wintermijmering” is op 11 februari 1916 verschenen en heeft een oplage van 40 exemplaren. Het gedicht “Leningrad 1943” is te vinden op pagina 7:

LENINGRAD 1943

Voor Svetlana Alexijevitsj 

 

Op glad ijs

 

Links aan de horizon verschijnt een rokend vrachtwagenkonvooi

Traag slippend in beeld

Uitlaatgassen ademen over een onafzienbare ijsvlakte

Claxons schreeuwen over vergeten open wonden

Gemiste kansen voor platgeslagen ongedierte in een vergeten stad

Stilte verstopt in de koudste momenten

 

In de stad vragen ontelbare dampen om aandacht

Bibberend verlangen omcirkelt het konvooi

Gebarsten monden smeken om bevrediging van honger en dorst

Wankele orde wankelt

Een dunne huid baart zorgen

 

Elk nieuw geluid geeft hoop

Sissende remmen

Stampende dieselmotoren

Slaande portieren

Geschreeuwde bevelen

Gebroken ijspegels

 

Paniek volgt op explosies

Reden om vaarwel te zeggen

De dag van morgen een koud zwart gat

De jeugd had de toekomst

Rechts aan de horizon verdwijnt een rokend vrachtwagenkonvooi

Traag slippend uit beeld

 

Op glad ijs

 

Je Suis Viola Beach

 

De laatste foto.

Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach
Je suis viola beach

Bijdrage voor 120 woorden (120w.nl).

De opblaasklaagmuur

 

De tijd is voorbij dat Duitsland synoniem was voor de schande van de Tweede Wereldoorlog. Nu echt de aller-, allerlaatste Duitse oorlogsmisdadigers dement en kwijlend uit hun bed en rolstoel voor het gerecht worden gesleept om alsnog rechtvaardigheid te doen zegevieren en een bezoek aan Auschwitz-Birkenau een toeristische attractie is geworden, is het tijd voor een nieuw begin, een herijking van de Joods-Duitse verhoudingen en de menselijke verhoudingen in het groot en algemeen.

Mijn neurotische grootvader, met een zwak ontwikkelde narcistische psychose, kwam getraumatiseerd en onder de kippenstront uit de oorlog, omdat hij vijf jaar lang zonder reden ondergedoken had gezeten in het kippenhok dat achter in de tuin van zijn Sliedrechtse arbeidershuisje stond. Doodsbang als hij was geweest om door de bezetter voor Jood, zigeuner, geestelijk gehandicapte of homo te worden aangezien. En dat alleen omdat hij een bloemetjesjurk droeg in zijn vrije tijd. Hij weigerde een woord Duits uit te spreken. Als hij wilde zeggen dat hij “an sich überhaupt geen trek had in een Kaiserbrötchen,” zei hij: “Op zich heb ik overhoop geen trek in een broodje van de keizer.”

Volgend jaar bestaat de staat Israël formeel zeventig jaar. Een tempel van vrede en harmonie kan Israël helaas niet genoemd worden. Ach, ieder zijn eigen apartheid.

Vandaag de dag wordt het centrum van Berlijn gedomineerd door de glorieus gerestaureerde Rijksdag. Gebouwd tijdens de hoogtijdagen van het Duitse keizerrijk. Op de voorgevel staat in vergulde letters op het architraaf: “Dem Deutschen Volke”. De voor Duitsland en de wereld rampzalig verlopen Eerste Wereldoorlog leidde tot het aftreden van de Duitse keizer Wilhelm II. Gevolgd door de onmachtige democratische Weimarrepubliek. Daarna werd de Rijksdag in de collectieve herinnering symbool voor Nazi-Duitsland. Juichende ten dode opgeschreven Sovjetsoldaten dansten op een kolossale ruïne. Verlaten krot van de Koude Oorlog. Nog net in West-Berlijn, pal naast de Berlijnse Muur. Een gebouw dat vooral onbegrip, leegte en onmacht vertegenwoordigde.

Het indrukwekkende Holocaustmonument , dat uit 2711 betonblokken variërend in hoogte van 20 cm tot 4,5 meter bestaat, waar verveelde scholieren, verplicht op excursie, verstoppertje spelen en opbotsen tegen geëmotioneerde nabestaanden van oorlogsslachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en mensen die zich willen inleven in basisemoties, bevindt zich op slechts enkele honderden meters afstand van de Rijksdag.

In Jeruzalem viel me op dat de Klaagmuur eigenlijk heel klein is. Veel te klein om ruimte te bieden aan alle mensen in de hele wereld die willen klagen.

Daarom heeft het Duitse bedrijf waarvoor ik werk een campagne bedacht om alle klagende mensen in de wereld, Jood of niet-Jood, een gratis opblaasbare Klaagmuur aan te bieden. Als de opblaasbare Klaagmuur opgeblazen is zult u zien dat de opblaasbare Klaagmuur als twee druppels water lijkt op de originele Klaagmuur in Jeruzalem. Inclusief gleuven om wensen, gebeden en in memoria in te proppen.

Zin om te klagen? Geen geld voor een trip naar de Klaagmuur in Jeruzalem?  Vraag dan de gratis opblaasbare Klaagmuur aan. U betaalt geen verzendkosten!

De waan van de dag is wat ons bindt.