Mark Rutte belt Peter Mabelus

 

Met Peter Mabelus

Hallo, met Mark. Mark Rutte

Dit is een grap. Ben je het echt?

Ja, man. Wie zou ik anders moeten zijn?

Wat tof dat je mij belt. Ja nu hoor ik het. Je bent het echt. Leuk, Mark, dat je mij belt

Ja, Peter, ik ben het echt. Ik voelde de behoefte om je te spreken, de laatste tijd, en daarom heb ik je nu gebeld

Ben je boos over de stukjes die ik over je heb geschreven?

Ja, eigenlijk wel

Mark, het was slechts humor. Vileine humor weliswaar, maar meer niet

Het raakte me toch diep in het hart

Waarom, Mark?

Omdat je steeds de waarheid sprak. Begrijp me goed, Peter, niet letterlijk de waarheid, maar in essentie is alles waar wat je ooit over mij geschreven hebt

Die pinda-allergie?

Hahaha

Zo ken ik je weer, Mark

Peet, mag ik je Peet noemen?

Tuurlijk

Peet, ik wil je bedanken voor de spiegel die je mij voor gehouden hebt

Dat is al te veel eer

Nee, Peet. Indirect dienen kunstenaars, zoals jij er 1 bent, het democratische proces meer dan wat ook. Opiniepeilingen. De wil van het volk

Mark, heb je gedronken?

Nee, Peet, 1 glas wijn per dag. In het weekend soms 2 glazen

Als jij het zegt

Ik zei het

Mark, ik heb kinderen en moet morgen vroeg op

Sorry, ik begrijp het

We spreken elkaar een andere keer

Zeker, Peet. Bedankt voor al je aandacht en je kunst

Het mag geen naam hebben

Hahaha

Mark Rutte is een echte leider

 

Premier Mark Rutte heeft de toelage die prinses Amalia op haar achttiende gaat krijgen donderdag in de Tweede Kamer verdedigd. Dat Tweede Kamerleden de hoogte van die toelage ter discussie stellen, noemt hij ‘populisme’.

The quality of mercy is not strain’d,
It droppeth as the gentle rain from heaven
Upon the place beneath: it is twice blest;
It blesseth him that gives and him that takes:
‘Tis mightiest in the mightiest: it becomes
The throned monarch better than his crown;
His sceptre shows the force of temporal power,
The attribute to awe and majesty,
Wherein doth sit the dread and fear of kings ?

Shakespeare, “The Merchant of Venice”

Interview met God

 

De wereld is een geparfumeerde vuilnisbelt geworden

Overbevolkt door slaven van geld

Mijn schepping is deels vertrapt

Herstel is mogelijk

 

Mijn schepping is haast onherkenbaar geworden

De jagers hebben de verzamelaars verlaten

De wereld lijkt versleten

En haat lijkt te winnen

 

Mijn wereld wil zichzelf weer herkennen

Ogen zijn de spiegel van de ziel

De wereld is net begonnen

Liefde gaat niet falen

Koel Kostbaar Water

 

In de woestijn

 

Links aan de horizon verschijnt het konvooi traag deinend in beeld

Ademt op een nieuwe stad

Schreeuwt over vergeten wonden en platgeslagen ongedierte

Gemiste kansen

Stilte verstopt in de kleinste momenten

 

Verzoek om aandacht kolkt rond het konvooi

Verlangen ongeduldig

Onbevredigde lusten loeren

Nieuwe orde wankelt

Een dunne huid baart zorgen

 

Het nieuws openbaar

Elk beeld uniek

Geweld vermenigvuldigbaar

De zweep zwijgt nog

 

Humor geforceerd en zonder techniek

Tranen vullen onbekende leegten

Pijn een constante

Welkom eeuwigheid

 

Geen reden om vaarwel te zeggen

Een oase moet goed verzorgd worden

Koel kostbaar water

 

De dag van morgen vol van het onbekende

Kinderen gaan voorwaarts

Rechts aan de horizon verdwijnt het konvooi traag deinend uit beeld

 

In de woestijn

Derrel Niemeijer (1977-2016) R.I.P.

Derrel Niemeijer

http://www.derrelniemeijer.nl:

“Derrel Niemeijer is dichter, performer, organisator van woordpodia en filmmaker.
Hij is bekend van zijn soms naar waanzin neigende optredens, waarin ook ineens een grote gevoeligheid en verstilling kan voorkomen. Hij neemt je mee van zangerig, naar luid, tot zacht en fluisterend, in een niet te herleiden volgorde.
Zo zijn de gedichten ook; associatief, dwars, dromerig, bijtend, absurd, verleidelijk, afstotend, maar vooral: eigenzinnig. Soms neemt de klank de woorden over, dan weer zijn het de woorden die sturen.

Gevraagd naar zijn invloeden roept hij hard: “Ginsberg! Maar ook Lucebert, Schierbeek en anderen.” Hij laat zich niet in een rijtje voegen, maar noemt zich wel vol trots Neo-Beatnik. “Het zijn de geest en de vrijheid, de directheid, van de Beatniks die zich mengen met mijn eigen leven, mijn eigen woorden. Het is mijn werk, het is geen kopie, het is niet modieus of ouderwets. Het is er gewoon.”

Bedankt en respect voor je tomeloze energie.

“It’s better to burn out than to fade away.”

“Once you’re gone you can’t come back.”

Jouw laatste berichtje op Facebook aan mij: “Komt goed …”

“Wie schrijft, die blijft,” leek altijd een platitude.

Bill Clinton in Afrika

 

Clinton in Afrika, in zijn rol van ambassadeur van Liveaids, een stichting die gratis condooms uitdeelt in Afrika. Om aids te voorkomen.

 

Bill Clinton schoot opeens vol: “Ik vind het toch zo’n rotziekte.”

 

“Maar gelukkig hebben we dankzij Bill Clinton gratis condooms in Afrika, zodat er hier nooit meer mensen zullen sterven aan die vreselijke ziekte. Aids! Denk eraan! Steeds!,” riep de Afrikaanse president geëmotioneerd.

Peter Mabelus gaat Clintons adviseren

Bill Clinton en Peter Mabelus eerder dit jaar voor het Amstel Hotel in Amsterdam.

ANP – De Nederlandse schrijver, dichter, journalist, historicus, Amerikadeskundige en filosoof Peter Mabelus is door de Clintons ingehuurd om het campagneteam van presidentskandidaat Hillary Clinton te komen versterken.

”Nu het modder gooien van Donald Trump naar de Clintons apocalyptische en demonische vormen heeft aangenomen, leek het de Clintons een goed idee om de laatste maand van de race naar het Witte Huis een filosoof van naam in te huren, die de ethische grenzen van de campagne van Hillary Clinton beschermt,” aldus een woordvoerder van de Clintons.

Peter Mabelus, die een teruggetrokken bestaan leidt in Eritrea en momenteel de laatste hand legt aan een thriller, die de werktitel “Osho Tapoban” draagt, was niet voor commentaar bereikbaar.

Volgens Mabelus’ literair agent zal hij nog deze week afreizen naar 15 Old House Lane, Chappaqua, New York, waar de Clintons sinds 1999 wonen.

Osho Tapoban Bootleg Series 6: “Wie één mens redt, redt de hele wereld”

Tijdens mijn laatste dag in Kathmandu stond ik boven op “Bouddhanath,” één van de grootste antieke stoepa’s in Zuid-Azië, die ligt in de wijk Bouddah in Kathmandu. Bouddhanath is een boeddhistische tempel en is gebouwd op een oude handelsweg naar Tibet.

Terwijl ik foto’s nam van de tempel (zoals de foto hierboven), werd ik benaderd door een goed verzorgde jongen van een jaar of achttien, die mij in uitstekend Engels geld vroeg als bijdrage voor een relatief dure oogoperatie, die hij zou kunnen ondergaan, mits hij genoeg geld bij elkaar kon krijgen.

Ik had het gevoel dat mijn reis er op zat. Ik was verzadigd en had genoeg van het gebedel dat mij als een constante dreun door Kathmandu vergezeld had.

Deze jongen leek meer op een student geneeskunde dan de gemiddelde uitgebluste bedelaar.

Ik reageerde afwijzend: “Ik kan niet iedereen helpen.”

“Je hoeft niet iedereen te helpen. Maar je kunt mij toch helpen?”

Ik wist me geen houding te geven en daalde zonder om te kijken de Bouddhanath af op weg naar mijn laatste nacht in de stad.

Ik voel mij nog steeds een hufter, omdat ik hem niets gaf. Ik denk nog regelmatig aan hem en kan zijn gezicht nog zo voor me zien.