Het was in de begindagen van internet, we praten over 1995? 1996? dat ik de dagelijkse column van Martin Bril in Het Parool af en toe las. Ik vond de stukjes van Martin Bril prachtig en besloot hem op internet te zoeken en te vinden. De zoekmachine zal van Yahoo of Altavista zijn geweest. Google bestond nog niet. Het was gelijk raak. Ik zou bij God niet weten wat de naam van de site was die bovenaan in de lijst van mijn zoekmachine stond. Ik klikte met mijn muis op het bovenste adres. Ik richtte mijn blik scherp op het scherm: een foto van Martin Bril met een zonnebril op het hoofd, sigaret in de hand, een korte biografie, alle titels van zijn gepubliceerde werk, etc. De site was niet om aan te zien. Extreem lelijke vormgeving sprong het meest in het oog. Het e-mailadres van Martin Bril stond ook op de site, dus ik mailde hem zoiets van: ik ben een grote fan blabla, maar zou je niet wat meer tijd besteden aan de vormgeving van jouw site? Binnen een paar minuten kreeg ik een mailtje terug van Martin Bril: “Heb ik een site?” Martin Bril had nog geen eigen website en “zijn” website was de creatie van een fan. Martin Bril had nog niet zoveel verstand van internet. Martin Bril was op dat moment nog een beetje een nitwit. Social media bestonden nog niet. Ik kreeg de slappe lach en het duurde lang voor ik kon stoppen met lachen. De ster van Martin Bril zou rijzen. En hoe.