De ochtend van de vijfentwintigste april huurden Lars en Mads een scooter, waarmee ze rond het middaguur naar Kathmandu Tribhuvan International Airport zouden rijden. De scooter konden ze bij een dependance van het verhuurbedrijf op de luchthaven inleveren.

Om te vieren dat ze nog dezelfde avond in Kopenhagen hun favoriete kroeg, de “Balderbash Bar,” aan de Valkendorfgade 11 en al hun oude vrienden weer zouden zien, besloten Lars en Mads om nog een laatste keer een Wiener Schnitzel te gaan eten in de “Old  Vienna Inn Austrian Restaurant.” Omdat Lars en Mads gedurende de maand dat ze in Kathmandu verbleven bijna elke dag in de “Old Vienna Inn Austrian Restaurant” hadden gegeten en gedronken, waren ze de vorige avond met de ober overeengekomen om tien uur in de ochtend Wiener Schnitzels met daarbij grote flessen Tuborg geserveerd te krijgen.

“Good morning, Vienna!,” riep Lars luid toen hij samen met Mads de “Old Vienna Inn Austrian Restaurant” binnenkwam. “Can I have your votes, please!”

De ober kwam lachend achter de toog vandaan. Een vuile servet had hij, zoals het hoort, over zijn linkerarm gedrapeerd.

‘My Danish friends,’ riep de ober en bood hun de mooiste tafel van het huis aan: de tafel in de hoek bij het raam, zodat Lars en Mads een laatste keer konden zien hoe een bonte stoet Nepalezen in de straten en steegjes van Thamel aan hun blik voorbij zou trekken.

‘What can I serve you, gentlemen?’ vroeg de ober nadat Lars en Mads aan de tafel bij het raam hadden plaatsgenomen.

‘I can recommend you our Wiener Schnitzel,’ zei de ober.

‘Sounds good, sherpa!,’ zei Lars en Mads lachte om het ondeugende racisme van zijn vriend.

‘Sit down for a moment, sherpa,’ zei Lars tegen de ober, die nerveus aan de tafel plaatsnam. ‘Since it’s the last time we see each other, I would like to know your name and not call you sherpa.’

‘My name is Bagarchap Bahundanda Pisang, sir,’ zei de ober en nog voor hij zijn volledige naam had uitgesproken schoten Lars en Mads keihard in de lach.

‘Normally I’m not very good in remembering Nepalese names, but “Pisang” I will not forget,’ zei Lars nog altijd lachend. “Ok, Pisang, get us the Wiener Schnitzels and two large bottles of Tuborg.’

‘Ok, sir’ Pisang stond op van zijn stoel en begaf zich naar de keuken. Even later kwam hij terug met twee grote flessen Tuborg en twee omgespoelde bierpullen.

‘Did you shake the beers like you always do?’ vroeg Lars aan Pisang.

‘Oh no, sir. I only did that the first time you came her by accident.’

‘Accident?!,’ riep Lars geschrokken.

‘Durghatanaa bhayo!’ riep Pisang vrolijk, die de grap van Lars van vijftien dagen eerder niet vergeten was.

‘Hajur? Hajur?’ riep Lars en Lars en Pisang schaterden het uit. Mads keek niet begrijpend van Lars naar Pisang en weer terug.

Pisang schonk de flessen Tuborg in de bierpullen en ging terug naar de keuken om de Wiener Schnitzels te bereiden.

‘Wat viel er nou te lachen?’ vroeg Mads aan Lars.

‘Maakt niet uit. De eerste keer dat ik hier was liet ik Pisang schrikken met een zinnetje dat ik vlak daarvoor uit de “Lonely Planet” had geleerd. ‘Durghatanaa bhayo’ betekent “Er is een ongeluk gebeurd.” Pisang schrok zich toen kapot en riep: ‘Hajur?,’ wat “waar?” betekent.

‘Goede grap, Lars.’

Een paar minuten later stonden de Wiener Schnitzels op tafel.

‘Thank you, Pisang,’ zei Lars. ‘And can we get two more beers?’

‘But it’s still early in the morning, sir!,’ riep Pisang uit.

‘Is that a problem for you, Pisang?’

‘I saw you arrive on a scooter and it’s not safe to drink and drive.’

‘We won’t get drunk by drinking a few beers, Pisang, so go get us two more Tuborg.’

Pisang knikte onderdanig en liep op een drafje naar de keuken om nog twee grote flessen Tuborg te halen. Lars en Mads lieten zich hun Wiener Schnitzels goed smaken. De twee nieuwe flessen Tuborg klokten Lars en Mads naar binnen alsof ze stierven van de dorst.

Toen Pisang zag dat Lars en Mads klaar waren met eten vroeg hij: ‘Danish?’ en opnieuw gierden Lars, Mads en Pisang van het lachen. Pisang bracht de lege borden terug naar de keuken.

‘Pisang! Can we have the bill?’ riep Lars in de richting van de keuken.

‘No problem, sir! I will get you the bill.’

Lars legde twee keer het bedrag op tafel dat op de rekening vermeld stond en zei tegen Pisang dat hij geen geld terug wilde.

‘But it’s far too much, sir. Far too much!’

‘Never mind, I will never be coming back to Fuckmandu,’ zei Lars en Mads barstte in lachen uit.

Geschrokken sloeg Pisang zijn handen voor zijn mond: ‘O, you said the f-word.’

‘That must have been by accident, Pisang,’ zei Lars en Pisang riep lachend opnieuw: ‘Hajur? Hajur?’

Lars sloeg Pisang op de schouder. ‘If you ever get to Copenhagen give me a visit, Pisang.’

‘Will not be possible, sir,’ zei Pisang. ‘Too poor.’

‘Work harder than, Pisang,’ zei Lars ten afscheid tegen de lachende Pisang toen Lars en Mads voor de laatste keer de “Old  Vienna Inn Austrian Restaurant” verlieten om op de scooter naar het vliegveld te stappen.

Nadat Lars en Mads bijna stapvoets met de scooter de straatjes en stegen van Thamel achter zich hadden gelaten konden ze vaart maken op de ringweg rond Kathmandu. Om een laatste keer van het uitzicht te genieten besloten ze een zuidelijke omweg rond de stad te maken, waarbij ze ook door het aan Kathmandu vastgegroeide koningsstadje Patan (Lilatpur) zouden rijden. Patan, een waar openluchtmuseum en volgens sommige bezoekers van Nepal misschien wel de mooiste stad van Nepal.

Lars en Mads waren in een uitgelaten stemming nu ze op weg naar huis waren. Scheurend over de ringweg zongen ze uit volle borst de grote Deense hit “Glad igen” uit 2009, van de grote Deens ster Rasmus Seebach:

“Har du det mon ligesom mig?
Jeg kan se du har grædt igen
Står du ved en skillevej
Jeg tror jeg ved hvor vi skal hen
Det ville være så let
Vi kunne lade som ingenting
Hvad nu hvis jeg holdt dig tæt?

Ja jeg ved du at du må videre nu
Du skal vide du er (helt perfekt) baby jeg giver slip
Jeg lader dig flyve det på tide at du bliver,
At du bliver glad igen”

Toen ze langs Patan reden vielen hun stemmen stil van ontzag, verbazing en ontroering over zoveel moois. Ze lieten Patan achter zich en reden de grote brug over de Bagmati rivier op toen de aarde begon te brommen, schudden en trillen. Mads verloor de macht over het stuur en kwam met de scooter op de verkeerde weghelft terecht. Lars en Mads botsten frontaal op een hen tegemoet komende paarskleurige Indiase vrachtwagen (een Mahindra Blazo 25 tonner). Bijna tegelijkertijd stortte de brug over de Bagmati rivier in en werden Lars, Mads, hun bagage, de scooter en de paarskleurige Manhindra Blazo 25 tonner door het woest kolkende water verzwolgen.

‘Durghatanaa bhayo!’ riep een jongen die het allemaal had zien gebeuren.