Het is gelukt! Op 23 maart 2016 heb ik mijn gedicht “Leningrad 1943,” voor het eerst in druk verschenen in literair tijdschrift “Wintermijmering, Poesia La Quinta,” Amsterdam, februari 2016, p.7, in de Lutherse Kerk in Amsterdam aan de laatste Nobelprijswinnaar van de Literatuur Svetlana Alexijevitsj mogen overhandigen, inclusief handdruk en een gesigneerd exemplaar van “De oorlog heeft geen vrouwengezicht” als tegencadeau.
“De oorlog heeft geen vrouwengezicht” is een hartverscheurend en ontroerend boek dat in geen enkele boekenkast mag ontbreken.

Vandaag in “Promovendus van de week” aandacht voor de dissertatie van de jonge bioloog Von Rundstedt, die zijn promotieonderzoek verrichtte aan de Universiteit van Wageningen.

Von Rundstedt is vooral niet bekend geworden als degene die de vluchtauto van Volkert van der Graaf zou besturen na de moordaanslag op Pim Fortuyn.

Omdat Von Rundstedt een onechte kleinzoon is van prins Bernhard,  hebben de machtigen der aarde van Nederland Von Rundstedt altijd buiten het nieuws gehouden.

Von Rundstedt’s dissertatie “Kalveren negeren onbespoten prei” is met teleurstelling ontvangen door de biologische maffia van onder anderen supermarktketen “Lidl”, internationaal vermaard om haar groenteafdeling.

Een woordvoerder van Lidl: “Verwacht niet van ons dat we een Stichting KNOP gaan oprichten, want bij kalveren hoort onbespoten prei.”

24 maart 2016. Een bijzondere dag, want Johan Cruijff is overleden en de nasleep van de terreuraanslagen in Brussel doet zich nog gelden in de media.

Nu vooral terechte euforie over het feit dat er zo’n wonderlijke voetballer als Johan Cruijff heeft bestaan. Net de top niet gehaald in 1974. Wel de mooiste en de beste, maar geen wereldkampioen.

En nu, net als de slachtoffers van de terreurdaden in Brussel, dood.

In welke mate lijken die doden op elkaar? Johan Cruijff en de doden van Brussel? Geldt wat voor Johan Cruijff gold in het leven, ook voor de doden die zijn gevallen tijdens de terreuraanval op Brussel, 22 maart 2016?

1. Je moet schieten, anders kun je niet scoren.
2. Alleen kan je niks, je moet het samen doen.
3. Als je niet kan winnen, moet je zorgen dat je niet verliest.
4. Als wij de bal hebben, kunnen hun niet scoren.
5. Voetbal is simpel, maar simpel voetballen blijkt vaak het moeilijkste wat er is.
6. Als Italianen één kans krijgen, maken ze er twee.
7. Je gaat het pas zien als je het door hebt.
8. Voetbal is simpel: je bent op tijd of je bent te laat. Als je te laat bent moet je eerder vertrekken.
9. Als je een speler ziet sprinten is hij te laat vertrokken.
10. Je moet altijd zorgen dat je een doelpunt meer scoort als de tegenstander.
11. Kijk, de bal is een essentieel onderdeel van het spel.
12. Voetbal is een spel van fouten. Wie de minste fouten maakt wint.
13. Elk nadeel heb zijn voordeel.
14. In zekere zin ben ik waarschijnlijk onsterfelijk                                                                                                              

Je ne sais pas

Je ne suis pas Johan Cruijff.

Comme il n’y a qu’un seul de Johan Cruijff.

Je suis Bruxelles.

Je suis aujourd’hui.

Je suis la nuit.

Mais je ne suis pas Johan Cruijff.

Je ne suis pas mort.

In welke mate lijken de doden op elkaar? Johan Cruijff en de doden van Brussel? Geldt wat voor Johan Cruijff gold in het leven, ook voor de doden die zijn gevallen tijdens de terreuraanval op Brussel, 22 maart 2016? Ik weet het niet. Een paar motto’s van Cruijff zijn universeel geldend:

Alleen kan je niks, je moet het samen doen.

Je gaat het pas zien als je het door hebt.

Elk nadeel heb zijn voordeel.

In zekere zin ben ik waarschijnlijk onsterfelijk.

Op een dag vol geweld verlaat een familie hun geboortegrond in Syrië. De eerste nacht in de buitenlucht is kil en angst kleurt de hemel. Ver weg moet een beter leven bestaan.

Binnen Fort Europa heerst relatieve harmonie. Veel landen hebben dezelfde munt en er is sinds de jaren negentig van de twintigste eeuw geen genocide meer gepleegd op het continent. Wel vervloeken velen in Fort Europa de hoge levenskosten en zijn sommigen bang dat de komst van veel vluchtelingen meer problemen dan oplossingen op zullen leveren.

De gevluchte familie ziet na weken lopen voor het eerst de zee. Met hun laatste geld betalen zij voor een enkele reis vermeend paradijs. Dan zien zij voor het laatst de zee.

Wie één mens redt, redt de hele wereld.

Ik ben geen doolsnee Chinees.

Zo welkte ik als lendielenvelzolgel in de lokale dielentuinen van Lilviken en Jokkmokkguidelna in Lapland.

In Lome welkte ik als laviolibeleidel in een dlie stellen lestaulant in de wijk Tlastevele.

Lock ’n loll is mijn lievelingsmuziek. Voolal Elvis Plesley en Jelly Lee Lewis kunnen mij bekolen.

In Palijs was ik secletalis van de loemluchte schlijvel Jean Paul Saltle en studeelde aan de Solbonne, vlak bij het Jaldin du Luxemboulg.

Aan mijn tijd in Lotteldam, ik welkte als havenalbeidel delde klasse, bij de Eulopoolt, heb ik mindel goede helinnelingen, omdat ik vleselijk gedisclimineeld weld vanwege mijn splaakgeblek.

Kan ik el wat aan doen dat ik alleen de lettel l goed kan uitspleken in het woold “pergola.”

Sinds mijn pensionering maak ik dagelijks een boswandeling van twee uur. Voor ik de deur uitga heb ik al uitgebreid ontbeten en gescheten.

Bij dit ontbijt  drink ik een liter sterke zwarte koffie.

Na het ontbijt  begeef ik mij naar het toilet om mijn gerief te doen.

De rest van de dag houdt mijn anus zich rustig, een scheet hier en daar gelaten.

Ik zeg met name “houdt, ” want op een dag liet ik tijdens mijn boswandeling een scheet en poepte mijn hele broek vol.

Na die gebeurtenis liet ik geen scheten meer en  zag af van mijn dagelijkse boswandeling.

Mijn huisarts diagnosticeerde bij mij een “twijfelaars.”

“Uw billetje heeft een eigen willetje,” sprak ze tegen mij.

“Uw anus heeft bruine sterallures gekregen.”

In maart 2016 werd op initiatief van een aantal vooraanstaande Denen de stichting “Zandbank” opgericht. Doel van de “Zandbank” is het beter beschermen en conserveren van het beroemde standbeeld “De kleine zeemeermin” in de haven van de Deense hoofdstad Kopenhagen.

“De kleine zeemeermin,” de hoofdpersoon van het gelijknamige sprookje van Hans Christian Andersen uit 1836, is in het verleden herhaaldelijk het slachtoffer geweest van vandalisme.

Een beknopt overzicht van vandalistische handelingen :

1961 beschilderd met bh, voorzien van een onderbroek en rood haar;
1963 besmeurd met rode verf;
1964 onthoofd;
1976 met verf besmeurd;
1984 rechterarm afgebroken;
1990 poging tot onthoofden;
1998 onthoofd;
2003 met explosieven van rots geblazen;
2015 besmeurd met groene verf, dildo aan hand bevestigd.

Het beeld zal onder een stolp van kogelvrij glas worden geplaatst.

Dan gaan we over naar het weer. Hallo, schat. Ik neem aan dat je zoals elke dag weer aan de radio gekluisterd zit.

Shit, ik moet naar huis. Helemaal geen zin in. Geen nieuws? Ik hoor niets in mijn oortje. Geen nieuws. Ik ga naar huis. Geen nieuws meer. Tot morgenochtend, lieve luisteraars. Wie komt daar nu de studio binnen zeilen met een kalasjnikov in de hand en een bomvest aan? Het lijkt wel een terrorist! Hij richt zijn wapen op me! Hij zal me toch niet gaan vermoor…

Hallo? Hallo? Ben ik in de uitzending? Ik werd geboren als vijfde zoon in een gezin dat twaalf kinderen telde. Wij waren arm en woonden in een verwaarloosd flatgebouw aan de rand van Dirkshorngraaf. Ik keek op naar mijn oudere broers: ze werkten twaalf uur per dag op de markt in Wilhelminahaven. Ze hadden samen veel lol en verdienden net genoeg om van te leven. In de moskee predikte elke zondag een imam. Zijn boodschap kwam er op neer dat wij postkoloniale slaven waren in een decadente wereld vol rijkere mensen die ons verachtten, uitlachten, misbruikten, vernederden en belachelijk maakten. Zij vonden onze godsdienst verachtelijk en geloofden zelf in gezondheid, geld, status en prestige. Op 19 februari 2016 werd het mij te veel en moest ik stoom afblazen in de studio van Radio Dirkshorngraaf. Allahu Akbar!