18 september 2015

Het was nacht. De jongen opende angstig de voordeur en stapte onzeker naar buiten. Hij keek gespannen om zich heen. Laag hangende mistbanken gaven de omgeving een dreigend en sinister aanzien. Bomen waren vaag zichtbaar tussen mistflarden. In de bomen zaten nauwelijks zichtbare vogels die oorverdovend krijsten, alsof ze in paniek waren. Opgewonden slordig bewegende schimmen. Boven de jongen een donkere hemel met daarin, duidelijk zichtbaar door de lage mist, de volle lichte maan.

De nacht omsloot hem als een vochtige mantel. Hij had het gevoel alsof de mist, de bomen, de maan en de vogels hem langzaam verstikten. Het gekrijs van de vogels nam nog in volume toe. Zwetend en trillend deed hij een stap naar voren. Alsof hij door de dreiging tegemoet te treden haar kon bezweren. Hij liep verder het bedauwde veld op. Nu liep hij tussen de bomen door en bleef waakzaam om zich heen kijken. Zijn voeten pletten het natte gras.

Het gekrijs van de vogels werd nog oorverdovender. Het maanlicht leek steeds feller te worden, de bomen groter, de takken wilder, alsof ze klaar waren om naar hem te grijpen. De nacht zwarter en onheilspellender.

De jongen liep naar het midden van een open plek tussen de bomen. Hij liet zich langzaam in het natte gras zakken. Hij probeerde zich te ontspannen, maar hij voelde zijn hart ongenadig door zijn lichaam hameren. Het gekrijs van de vogels nam in volume niet af.

Plots vloog van links een vogel vlak voor zijn gezicht langs en met een gil wierp de jongen zich ruggelings achterover. Steeds meer vogels lieten zich, luid krijsend, van links en rechts vanuit de hem omringende bomen neerdalen, steeds vlak langs zijn gezicht scherend. Steeds meer vogels. Vogels voor hem, achter hem, boven hem, naast hem.

Zwetend lag hij te trillen, op het midden van het vochtige veld. Tergend langzaam schoof er een massieve donkere wolk voor de maan. Totale duisternis viel over het landschap.

Nadat het gekrijs van de vogels was aangezwollen tot een donderend geraas waren het geklapwiek van de ontelbare vleugels en de scheurende geluiden van de aan zijn vlees trekkende vogelbekken de laatste geluiden die de jongen hoorde.

Daarna volmaakte stilte in totale duisternis.