Te waar om mooi te zijn?

Beste mensen van de Bob Dylan Aantekeningen Blogspot,

Een vriend wees mij op het feit dat er op jullie prachtige website een stukje is geplaatst met als onderwerp mijn korte reportage over mijn ontmoeting met Bob Dylan, die in 1984 zou hebben plaatsgevonden.

Ik val met de deur in huis: het verhaal is inderdaad uit mijn duim gezogen. In mijn vierde boek ‘Van Kluun tot Clinton’ (ik publiceerde eerder twee romans en een verhalenbundel), verschenen op 25 april van dit jaar, staan 30 reportages over mijn ontmoetingen met een reeks Groten Der Aarde.

Een deel van de reportages (ongeveer de helft) heeft exact plaatsgevonden zoals in het boek beschreven staat. In een kwart van de reportages is non-fictie met fictie verweven en in het laatste kwart van de reportages is alles fictie, waaronder het verhaal over mijn ontmoeting met Bob Dylan (overigens ben ik al een kleine 40 jaar een groot bewonderaar van Dylan en heb veel van zijn concerten bezocht).

Veel van de verhalen uit ‘Van Kluun tot Clinton’ zijn eerder gepubliceerd op websites, in verhalenbundels, etc. Het was elke keer afwachten of de lezers van de reportages elk woord klakkeloos zouden geloven of niet. Het hilarische was dat in de praktijk praktisch elke reportage voor waar werd aangenomen en ik ben zelfs door een vermogende fan van Dylan benaderd om de originele tekst van ‘I Feel Like A Car Wreck’ voor een vermogen te verkopen.

Laat ik daarom mijn complimenten geven aan de spitsvondige lezer van jullie website die mijn “bedrog” aan het licht heeft gebracht. Ondanks dat elk woord van mijn ontmoeting met Dylan op verzinsels berust heb ik heel wat fans van Dylan een leuke leeservaring geboden. Het had ook zomaar allemaal echt gebeurd kunnen zijn.

Ik ben blij dat ik op toevallige wijze achter het bestaan van jullie prachtige website ben gekomen.

Keep up the good work!

Ciao,

Peter Mabelus

https://debobdylanaantekeningen.blogspot.com/, 26 mei 2022

Peter Mabelus schreef een verhaal over een ontmoeting met Bob Dylan. Die ontmoeting zou plaats hebben gevonden in Hotel des Indes in Den Haag op 6 juni 1984, na Dylans concert in Rotterdam. Tijdens deze ontmoeting zou Dylan een nieuw nummer – ‘I Feel Like A Car Wreck’ – hebben geschreven en het stukje papier met de tekst aan Mabelus hebben overhandigd. Op 17 september vorig jaar plaatste Mabelus ‘Mijn ontmoeting met Bob Dylan (1984)’ op zijn website. Het verhaal eindigt met de door Dylan geschreven tekst. Diezelfde dag wordt dit verhaal door Mabelus op de website Hoe mannen denken. Het enige verschil is dat dit keer de songtekst die door Dylan zou zijn geschreven in het Nederlands is gegeven. Opvallend daarbij is dat de Nederlandse tekst rijmt, waar de Engelse tekst dat op veel plaatsen niet doet. Bovendien loopt de Nederlandse tekst wat beter. Het moge duidelijk zijn: alles wijst er op dat de Nederlandse tekst er eerst was, daarna werd er een Engelse vertaling gemaakt. Mabelus heeft een grote duim. Een iets gewijzigde versie van dit sprookje is nu onder de titel ‘Bob Dylan (1984)’ opgenomen in het boek Van Kluun tot Clinton.

Mooie middag en avond in De Balie, Amsterdam. Symposium ‘Schrijven over dictatuur’. Yoeri Albrecht in gesprek met Nausicaa Marbe en Pieter Waterdrinker over leven en werken in het voormalige Oostblok en de huidige oorlog in Oekraïne. Met borrel en goede gesprekken toe.

Ondanks het feit dat geen enkel mens verplicht is om een dialoog aan te gaan met de ander is een dialoog aangaan met vriend en vijand de enige manier om een weg te vinden naar begrip en compassie. Vrede mag het einddoel zijn. Agressie tegenover de ander leidt tot een gedeelde hel. Dat kan nooit de drijfveer zijn van het geweten. Ons geweten is wat ons onderscheid van andere roofdieren.

Gisterenavond vond de feestelijke uitreiking plaats van de P.C. Hooftprijs 2022 aan Arnon Grunberg in Theater Diligentia te Den Haag.

Naast het prachtige dankwoord van Arnon Grunberg was er een optreden van de fantastische band ‘De Noormannen’ van Flip Noorman, werd er een aangrijpend verhaal voorgelezen uit Isaak Babel’s ‘Rode Ruiterij’ en kreeg het publiek een hilarische schrijfles van topacteur Pierre Bokma.

De afterparty voor intimi was een uitbarsting van levensvreugde, liefde, geluk en een flinke hoeveelheid curieuze alcoholische drankjes. Zo heb ik vannacht onder meer kennisgemaakt met de martini espresso.

Het was een nacht die je normaal alleen in films ziet.

Morgenavond is het zover: de uitreiking van de P.C. Hooft-prijs 2022 aan vriend en collega Arnon Grunberg, waarvoor ik een uitnodiging mocht ontvangen.

Ik citeer uit de uitnodiging:

‘Op donderdag 19 mei ontvangt Arnon Grunberg de P.C. Hooft-prijs voor verhalend proza.

De uitreiking vindt plaats tijdens een programma met onder meer een optreden van Pierre Bokma, Flip Noorman en Vera van der Bie spelen covers van Leonard Cohen. Uiteraard zal Arnon Grunberg zelf ook het woord voeren nadat hij uit handen van bestuursvoorzitter Maaike Meijer de P.C. Hooftprijs in ontvangst heeft genomen.

Ik nodig u van harte uit de uitreiking op 19 mei bij te wonen om 20.00 uur in Theater Diligentia in Den Haag.

Met vriendelijke groet,

Maaike Meijer, voorzitter Stichting P.C. Hooftprijs voor Letterkunde.’

Een sfeerimpressie van deze bijzondere gebeurtenis, inclusief exclusieve foto’s, zal ik komende vrijdag online plaatsen.

Gisteren werd ik aangenaam verrast door een zeer lovende tweet van 1 van de beste schrijvers van Nederland, Pieter Waterdrinker, over mijn jongste boek, de reportagebundel ‘Van Kluun tot Clinton’.

Zou het feit dat er een reportage van mijn eerste ontmoeting met Waterdrinker in het boek is opgenomen, in de hal van museum de Hermitage Amsterdam, om half twee in de middag van 24 februari 2018, er iets mee te maken kunnen hebben?

Nieuwsgierig geworden naar het boek? Bestel een exemplaar bij mijn uitgeverij: Van Kluun tot Clinton, Peter Mabelus | Ambilicious, of bij de lokale boekhandel.

Voor een gesigneerd exemplaar met opdracht kunt u zich wenden tot de auteur: petermabelus@gmail.com.

Voor een bezoek aan een leesclub moest ik in Veenendaal zijn. Ik kon een bezoek aan de hoekwoning, Boslaan 34, waar Reve 50 jaar geleden een klein jaar woonde, niet aan mij voorbij laten gaan.