22 december 2015

De tekst die hieronder staat: “De Intelligentsia van Morgen”, heb ik in de zomer van 2014 geschreven in opdracht van de voorzitter van de introductiecommissie van het bestuur van de Vrije Universiteit van Amsterdam, Daphne Oudejans. De tekst werd in een oplage van 25.000 exemplaren gedrukt, zodat het boekje op de eerste dag van de introductieweek aan alle eerstejaars studenten kon worden uitgereikt. Betaald door de Overheid. Proeflezers waren dolenthousiast. De vormgeving van het boekje, door Herman Geurts, werd geroemd. Toen de  voorzitter van het College van Bestuur van de Vrije Universiteit van Amsterdam, de heer Jaap Winter, er achter kwam dat er in het verhaal de draak werd gestoken met het gebruik van boterhamzakjes, trok hij zijn aanvankelijke carte blanche in en verbood distributie van het boekje onder de eerstejaars studenten. Maar alles was al betaald! De drukker, de ontwerper en ik, de schrijver natuurlijk. Bij elkaar toch een slordige 50.000 euro, waarvan ik vanzelfsprekend het leeuwendeel op mijn rekening gestort gekregen had. Ondanks de vernietiging van mijn verhaal en boekje mocht ik het geldbedrag behouden. Uiteindelijk werden alle exemplaren van mijn boekje vernietigd. Vervolgens werden 25.000 exemplaren van het Nieuwe Testament van De Bijbel, in de laatste vertaling, dat wel, uitgedeeld aan de eerstejaars studenten. De schrijver werd dit keer niet betaald.

Laat mij uitweiden over de introductieweek van de vierde week van augustus 1984. die ter gelegenheid van mijn eerste jaar als student Geschiedenis aan de Vrije Universiteit van Amsterdam gehouden werd.

Show, don’t tell.

Voor de afwisseling was ik regelmatig diep gezonken, met als hoogtepunt seks met een mooi meisje dat luistert naar de naam Karin II. En dat terwijl mijn Karin braaf thuis bij haar ouders in Westzaan op de bank zat (of aan het knikkeren was met een buurjongen, back gammon speelde met haar oudere broer Herman, of een liefdesbrief aan mij aan het schrijven was).

De Karin II waar ik die week het bed mee deelde (of liever, het afgeragde, in staat van ontbinding verkerende éénpersoons piepschuimen matrasje dat in het midden van mijn, van een studiegenoot geleende kamertje, op de vloer lag) heeft net als mijn Karin in Zaandam op school gezeten.

Op dezelfde school! Waar ze zelfs samen in de klas zaten! Bij Duits! Alleen is mijn Karin blijven zitten en gaat Karin II net als ik geschiedenis studeren aan de VU.

Je zou het bijna niet geloven als het niet waar zou zijn.

Ik kende Karin II, door feestjes in Zaandam, die ik met mijn Karin bezocht had, slechts van gezicht en kont uit de verte. Ik had nog nooit met haar gesproken.

Zij bleek later in de week geen vriendin te zijn van mijn vriendin. En dat zullen ze na mijn vrijpartij met Karin II van deze week waarschijnlijk ook nooit worden.

Ik weet niet of ik mijn Karin of Karin II mijn vriendin moet noemen.

Vorige week, bij aanvang van de introductieweek, mochten we ’s middags, in een collegezaal op de achtste verdieping van de VU, zelf groepen vormen van maximaal acht personen. Omdat ik Karin II al van gezicht (en kont uit de verte) kende, had ik daar even met haar gebabbeld. Ik geloof dat we met precies veertig eerstejaars studenten verzameld waren. Zodoende zouden vijf groepen verdeeld worden over vijf ouderejaars, drie jongens en twee meiden, alle vijf een beetje verwaarloosde types van het boerekielsocioneomarxistischemacrobiotische genre.

Puur op de eerste indruk en het uiterlijk afgaand zochten de ‘alternatieven’ elkaar op. Dat wil zeggen dat de jongens, gekleed in zware zwarte tweedehands leren jassen van de Waterloopleinmarkt, zwarte puntschoenen aan de voeten, met door goedkope zeep en haarlak stijf omhoog gestylede new wave kapsels en een dik aangezet zwart lijntje onder de ogen, contact zochten met andere jongens, gekleed in zware zwarte tweedehands leren jassen van de Waterloopleinmarkt, zwarte puntschoenen aan de voeten, met door goedkope zeep en haarlak stijf omhoog gestylede new wave kapsels en een dik aangezet zwart lijntje onder de ogen.

In mijn geval waren die andere jongens Bram Schaarman en Harry Somsen, twee boezemvrienden uit de Noordoostpolder en André Krijger uit Den Oever.

Wij zochten contact met de meisjes, gekleed in zware zwarte tweedehands leren jassen van de Waterloopleinmarkt,  zwarte puntschoenen aan de voeten, met door goedkope zeep en haarlak stijf omhoog gestylede new wave kapsels en een dik aangezet zwart lijntje onder de ogen.

Alleen waren de meiden als een vogelverschrikker of menselijke kerstboom uitgedost, zoveel rammelende en ratelende sieraden van het Waterlooplein droegen ze om hun polsen, nek en enkels. Zij droegen geen zwarte spijkerbroeken, zoals de jongens dat deden, maar gescheurde zwarte panties, rode minrokjes of een broek met tijgerprint in de kleuren groen en zwart, of rood en zwart:  Desiree uit Utrecht, Patricia en Simone uit Amsterdam en Karin uit Zaandam. Karin II droeg ook nog een zwarte met zilverkleurige knoppen beslagen  hondenriem om haar nek. Dat vond ik een leuk gezicht. Vooral in combinatie met haar groen zwart gevlekte tijgerbroek.

Zo vormden we een groep van acht gelijkgestemden.

Onze mentor was Dirk, een nerveuze dikke snuivende goedzak, kalend en gekleed in hippie style, die zijn zelfrespect leek te ontlenen aan een reis van drie weken door India, die hij twee jaar eerder gemaakt had. Als iemand opmerkte dat de tram overvol was zei Dirk: “dan had je het openbaar vervoer in Calcutta moeten zien! De daken van de bussen zaten altijd vol en mensen hingen zelfs aan de uitlaat!” En toen Harry bij de Griek beweerde dat zijn soufflaki bedorven was, rook Dirk even aan het eten en zei: ‘in India moest je elke dag opletten wat je at. Anders werd je hartstikke ziek! Nooit vlees eten en alleen water drinken uit gezegelde flessen!”

Wat zouden we deze week gaan doen?

Besloten werd om die eerste avond bij Dirk thuis te gaan eten, om elkaar wat beter te leren kennen. Hij woonde in onderhuur in een ruime benedenwoning aan de Mauritskade. Er werden taken verdeeld. Wie wat moest kopen en klaar maken.

Bram, Harry en ik gingen groenten kopen, André en Desiree de wijn, Patricia, Simone en Karin de rest. Dirk zou zorgen voor een paar kratjes bier.

Om een uur of zes was iedereen bij Dirk gearriveerd, alle boodschappen werden in de keuken gedumpt.

We gingen in een kring in de tuin op het gras zitten om een rollenspel te doen. In het midden van de kring stond een krat bier. Aan één van de handvaten van het krat was met een stukje touw een flessenopener vastgebonden. Floep, floep, floep en iedereen had een pijpje bier in zijn of haar hand.

“Jongens het rollenspel gaat als volgt,” zei Dirk. Hij zweette als een rund. Op zijn rode voorhoofd plakten plukken haar van zijn uitgedunde kapsel. “Ik zeg hoe ik heet en dan vraag ik aan een willekeurig iemand hoe hij of zij heet. Dan moet diegene ook weer zeggen hoe ie heet en weer aan iemand anders vragen hoe die heet. Nadat iedereen aan de beurt is geweest moet je je eigen naam zeggen en tegen een ander wie die en die is, en zo verder.”

Ik had slechts half geluisterd en snapte er geen moer van. Dirk dronk zijn pijpje bier in een teug leeg en begon.

“Ik ben Dirk en wie ben jij?”

Hij had zijn vrolijke geile blik op Patricia gericht. Keek hij nou naar haar ogen of naar haar borsten?

“Ik ben Patricia en wie ben jij?,” vroeg Patricia aan André.

“Ik ben André en wie ben jij?,” vroeg André aan Desiree.

Dat ging zo de hele kring rond, waarbij je je natuurlijk direct afvroeg waarom iemand die een bepaalde ander naar de naam vroeg en niet iemand anders. Was het volstrekte willekeur of was het grote flirten begonnen? In ieder geval vond ik Patricia het meest opwindend. Ze had een beetje een arrogante kop en alles was even fijn en slank aan haar. Ze had stijl. Ze was mooi. Karin had iets woests over zich, iets uitdagends. Ze deed brutaal en agressief en had overal een uitgesproken mening over. Ik vond haar erg hip, vooral ook door haar klederdracht en make up. Simone was goed genoeg om een keer mee te zoenen, of weet ik veel. Dat klinkt niet zo aardig. Ze was mooi en jong en lekker. Desiree had een beetje een te dikke kont. Die viel dus af (dat mag ik voor haar hopen).

Nu had ik toevallig wel officieel een vriendin, mijn eigen Karin dus, maar het is voor mij inmiddels wel duidelijk dat mijn relatie met haar op sterven na dood is. We zijn doorgegaan uit gewoonte en balorigheid, en het zal wel overgaan als een van de twee verliefd werd op iemand anders. Denk niet dat ik dat niet erg vind, want ik ben nog nooit zo verliefd geweest op iemand als op Karin, toen. Ze was ook mijn eerste grote liefde en het is bovendien drie jaar lang goed gegaan. Ik ben een geboren romanticus.

Misschien zou ik deze week verliefd worden? Misschien op Patricia, misschien op Karin, of Simone? Niet op Desiree. Geil was ik al, nu nog verliefd.

In de loop van de avond bleek dat Bram al een zeer kleffe verhouding had met iemand uit zijn dorp in de provincie (een zekere “Annet”. Bram had foto’s van haar in een vakje van zijn portemonnee. Best een lekker wijf) en ook zeer gelukkig en trouw was aan en met die leuke vriendin van hem. “”Met die houding ligt er geen gespreid bed voor je klaar in de grote boze geile stad, Brammetje, dacht ik.”

Harry had geen vriendin, André ook niet.

Ik had besloten om ook maar te zeggen dat ik geen vriendin had (Karin II had me even verbaasd aangekeken) en dat was officieus natuurlijk ook zo.

Het ergste was dat Patricia ook al zo gelukkig was in de liefde met een jongen die derdejaars rechten was, een vriend van haar oudste broer.

Desiree, die mij totaal niet interesseerde noemde zichzelf: “single.” (“maak daar maar een lp van,” kwam er gelijk in me op, maar ik zei niets om niet gelijk weer als de leukste cynicus van het stel over te willen komen).

Het verbaasde me niets dat Desiree geen vriend of vriendin had. Dat is toch geen wonder met zo’n kont. Al schijnen sommige mannen het helemaal geen bezwaar te vinden dat hun vrouw dik is en lopen ze er zonder een spoor van schaamte op hun gezicht naast.

Het leek me trouwens wel een gezelligerd, die Desiree. Zoals ze daar in kleermakerszit op het gras zat te lachen, had ze wel wat weg van een gedresseerd nijlpaard. Zou het cliché van de gezellige dikkerd dan weer bevestigd worden?

Ik heb er wel eens over liggen filosoferen. Het lijkt wel hoe lelijker iemand is hoe sympathieker hij of zij is en vice versa. Omdat lelijke dikke mensen meer moeite moeten doen om in de smaak te vallen, mooie slanke mensen dat automatisch al doen.

Simone had geen vriend.

De relatie van Karin was net uitgegaan.

André zat volgens mij al op rozen bij Desiree. Het klikte tussen die twee. Ze waren niet van elkaar weg te slaan. Weer een zorg minder.

Wat de concurrentie betrof had ik alleen Harry te duchten. Harry en ik moesten het eens gaan worden over Simone en Karin. Als Harry überhaupt geïnteresseerd was in het veroveren van Simone of Karin. Harry had een beetje een grote neus, waar hij ook heel veel door communiceerde. Die moest ik wel aankunnen in de strijd om Simone of Karin. Voorlopig diende ik slechts leuk, aardig en relaxed te doen. Daarna zou ik wel zien wie ik kon versieren. De kut uit de boom kijken, heet dat geloof ik.

Pas op de derde dag raakte ik voor het eerst echt in gesprek met Karin II. Daarvoor hadden we alles met de hele groep gedaan, of de jongens en de meiden waren apart van elkaar op stap geweest. Ik voelde me ontzettend aangetrokken tot Karin II. Niet verliefd. De gedachte dat Karin II mijn Karin kende en dat ze elkaar niet konden luchten of zien wond me enorm op. En haar hondenriem natuurlijk. Het kan aan mij hebben gelegen, maar ik had voortdurend het idee dat Karin II mij wel zag zitten. Er was een spanning tussen ons vanaf het moment dat ik gezegd had dat ik geen vriendin had.

We zaten om half twee ’s nachts op het balkon van de kamer van Bram jenever te drinken omdat er niets anders meer was. Behalve Bram waren ook Dirk, Simone, Karin, Harry en ik aanwezig. De rest van de club was al moe of dronken naar huis gegaan. Karin en ik zaten een beetje apart van de andere drie in een hoekje van het balkon. De anderen waren geloof ik aan het discussiëren over de jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog.

Karin II en ik gingen elkaar eens een beetje uithoren. Wat natuurlijk heel legitiem was omdat we elkaar van gezicht kenden.

“Ik dacht dat jij de vriend was van Karin van der Poll?,” ging Karin II subtiel in de aanval.

“Dat is wel een beetje zo,” huichelde ik. “Maar het is min of meer uit.”

“Jij bent heel lang met haar geweest hè?,” vroeg Karin II en draaide een shaggie.

”Ja, drie jaar ongeveer.”

Het was even stil. Ik stak een sigaret op en wist niet wat ik moest zeggen.

”Hoe lang heb jij al geen vriend meer?,” vroeg ik.

”Een half jaar of zo.”

”En daarna een beetje gerommeld?”

Ik kon me niet voorstellen dat ze niet begeerd werd door een leger hitsige soortgenoten.

”Hoe bedoel je?,” vroeg Karin II fronsend.

”Nou, gewoon een beetje los vast of voor een keertje.”

”Nee, zo ben ik niet,” zei ze en tikte wat as tussen de spijlen van het balkon naar beneden.

Was dit een serieuze sollicitatie om mijn trouwe liefde voor altijd te worden? Een uitnodiging om een serieuze  monogame vrouw als zij was tot vriendin te nemen?

”Ik ook niet,” zei ik en glimlachte’, omdat ik wist dat ik loog.

Karin II lachte ook, alsof ze opgelucht was.

Ik had op dat moment totaal lak aan mijn Karin. Ik wilde deze Karin II. Alleen wist ik niet hoe ik het aan moest pakken met al die anderen erbij. En ook wist ik nog niet of Karin II echt iets voor mij voelde. Het gesprek was nog steeds niet goed op gang gekomen. Alsof we allebei eigenlijk helemaal geen zin hadden om te praten, maar linea recta het bed in wilden duiken. Of was het allemaal anders, haalde ik me maar iets in mijn hoofd?

Gelukkig waren Bram, Harry, Simone en Dirk al aan het lallen en maakten aanstalten om te gaan slapen of naar huis te gaan. Omdat Karin II en Simone op een kamer in de binnenstad sliepen lag het voor de hand dat ze zouden proberen een nachtbus te pakken of dat ze bij iemand in de buurt zouden overnachten. Ik moest natuurlijk zorgen dat Karin II in mijn kamer zou gaan slapen. Alleen met mij. Nu kwam het er op aan. Waar zouden zij gaan slapen? Expres wachtte ik met een voorstel over wie bij wie moest pitten. Dirk mocht van Bram wel bij hem op de bank slapen. Zo, die vormde in ieder geval geen gevaar meer.

“Kan ik bij jou slapen?,” vroeg Harry aan mij. Ik schrok me rot.

“Nee, dat kan niet. Ik heb zelfs nog geen bed of bank op mijn kamer, alleen een éénpersoonsmatras. Sorry.”

Ik keek Karin II aan, maar zij keek afwezig in de verte.

“Ik denk trouwens dat Karin en Simone hier ook ergens moeten slapen, want de volgende nachtbus gaat pas weer om vier uur.”

“Kut,” zei Simone.

Karin II zei niets.

“Ik heb nog wel een slaapzak, dan ga je daar maar in slapen,” zei Bram tegen Harry. Ik slaakte een zucht van verlichting.

Maar dan hadden we Simone nog. Waar moest Simone slapen? Bram bleek mijn held en reddende engel te zijn. Simone kon op de bank in de keuken slapen, tenminste als ze daar geen bezwaar tegen had. En dat had ze niet.

“Kan Karin dan ook nog op die bank?,” vroeg Simone aan Bram. De stomme kut.

”Nee, natuurlijk niet,” zei Bram. Wat is het toch een fantastische jongen. Een vriend voor het leven.

”Weet je wat,” zei ik schijnheilig, ”Karin II kan wel bij mij op het matras slapen. Dan ga ik wel op de grond liggen, dat maakt me niet zo veel uit.”

Karin II knikte kort, alsof het haar helemaal niet uitmaakte waar ze zou slapen. Ik wist totaal niet waar ik aan toe was. Harry keek me even niet begrijpend aan. Ik ontweek zijn blik.

”In India slaapt bijna iedereen op de grond,” zei Dirk.

Nadat we van iedereen afscheid hadden genomen liepen Karin II en ik door het plantsoen naar mijn flat. Ondanks dat we nu alleen waren vertoonden we beiden geen spoor van lichamelijke toenadering. Ik wist nog steeds niet of we nu echt gewoon zouden gaan slapen of dat ik over een half uur aan haar kutje zou liggen likken.

”Heb jij een wekker?,” vroeg Karin II zakelijk.

Ik knikte.

”Want ik moet morgen om negen uur op. Ik heb om tien uur afgesproken om naar het Waterlooplein te gaan met Patricia.”

”Ik zet de wekker wel.”

We kwamen mijn geleende kamer binnen. Er stonden een stuk of acht onuitgepakte dozen voor het raam. In het midden lag het éénpersoons matras.             Karin II schopte haar schoenen uit en begon zich snel uit te kleden.

Haar tijgerbroek legde ze keurig netjes over een kartonnen doos.

De rest smeet ze gewoon weg.

Ze hield alleen haar onderbroekje en hondenriem aan.

Ze legde haar pakje shag en aansteker naast het matras.

Toen ze snel onder de lakens kroop zag ik dat ze heerlijke stevige tietjes als frisse citroentjes had en een lekker stevig kontje waarin ik wilde bijten en waaraan ik wilde likken. Ik werd gek van lust. Ik kleedde me ook snel uit en hield alleen mijn onderbroek aan.

“Je kunt wel naast mij liggen hoor,” zei Karin II luchtig, terwijl ze het laken tot onder haar kin optrok.

“Dat gaat best. Het is toch belachelijk om op de grond te liggen.”

“Bedankt,” lachte ik. “Ik wou alleen maar fatsoenlijk zijn.”

“Doe niet zo raar,” zei Karin en hield het laken uitnodigend aan een kant omhoog.

Ik ging naast haar liggen en had het matras nog niet geraakt of we lagen al te tongzoenen. Ik streelde haar schouders, likte haar borsten en stak mijn hand in haar broekje, vingerde haar natte kutje, trok zacht aan haar hondenriempje. Ik voelde me verliefd en was duizelig van geilheid. Karin likte II in mijn oor en trok aan mijn pik, die brutaal zijn kopje uit mijn onderbroek getoverd had.

“Ik wil je neuken,” fluisterde ik in haar oor.

“Ik jou ook,” zei ze en lachte gelukkig.

“Heb je condooms in huis?”

“Nee, maar dat is toch geen probleem,” zei ik.

Karin keek me fronsend aan.

“Ik heb heus geen aids en jij ook niet. Er kan ons niks gebeuren.”

“Sorry, Memphis, maar ik wil echt geen risico nemen. Ik vrij uit principe veilig. Als we elkaar wat langer kennen is het wat anders, maar nu wil ik met condoom. Ik ben trouwens niet eens meer aan de pil. Daar ben ik mee gestopt toen het uit was met Jos. Dus we moeten wel met condoom.”

Ik dacht even diep na. Condooms had ik niet in huis. Ik wilde neuken. Ik moest een oplossing vinden.

“Anders kopen we morgen toch condooms. Dan doen we het morgen,” zei Karin en ik zag aan haar gezicht dat ze het echt meende.

“Ben jij gek,” zei ik en stapte uit bed.

“Ik verzin wel wat.'”

Ik liep naar de keuken en vond in een kastje twee boterhamzakjes en een elastiekje. Ik wist dat het belachelijk zou ogen, maar er was geen andere oplossing. Het was een experiment, een sexperiment. Ik betrad de kamer weer met een uitgestreken gezicht. Mijn rechterhand met daarin de “condoom” hield ik een beetje beschaamd achter mijn rug.

“Zo.” zei ik en legde de boterhamzakjes en het elastiekje met een uitgestreken gezicht naast het matras. Ik ging weer naast Karin II liggen en streelde haar haar. Ze keek me verbaasd aan en begon toen te lachen.

‘Maar dat kan toch helemaal niet? Een boterhamzakje? Is dat veilig?’

‘Tuurlijk. Kijk maar.’

Ik liep met een zakje naar de wasbak en liet het vollopen met water. Gelukkig was het zakje waterdicht. Ik hield het volle zakje even voor haar gezicht.

‘Zie je wel. Waterdicht is zaaddicht.’

Karin II bekeek het volle zakje even wantrouwend.

“Nou, het moet dan maar,” zei ze weifelend.

“Het kan makkelijk,” zei ik.

“Geen enkel probleem.”

Ik gooide het volle zakje in de wasbak waar het kapot spatte. Nu was het een kapotje geworden. Inmiddels was ik door al dat geouwehoer mijn razende gepassioneerde verliefde geilheid even kwijt geraakt. Karin waarschijnlijk ook. Maar nu waren we twee rommelende maatjes. Door het “boterhamzakjeincident” waren we stuntelig nader tot elkaar gekomen. Hadden we de mens achter de persoon gezien. Ja toch? We stapten uit ons ondergoed.

Nadat Karin al giechelend mijn pik weer stijf gezogen had en ik glunderend likkend haar poesje weer deed glinsteren begonnen we aan “Operatie Boterhamzakje”.

Ik deed het zakje over mijn pik. Het sloeg echt nergens op. Het was geen gezicht. Het zakje hing als een transparante wigwam over mijn lul. Karin kreeg de slappe lach en deed het elastiekje eerst dubbel en schoof het toen over het zakje tot aan de wortel van mijn lul.

“Zo, die zit goed,” zei ik en betastte het ritselende kunstwerkje.

“Denk je echt dat dit kan?,” vroeg Karin bezorgd met een glimlach.

“Ja, het kan.”

Ik begon haar weer te zoenen en te strelen en duwde haar benen van elkaar. Karin hijgde en likte mijn hele gezicht nat.

“Oh, Memphis. Oh, Memphis,” kreunde ze.

Ik beet speels in haar tong en vingerde haar nog even om te controleren of ze nat genoeg was om mijn geplastificeerde pik te ontvangen. Ik schoof mijn lul in haar kut en we zuchtten allebei heel erg diep. We beseften allebei dat dit een historisch moment was. Een afscheid van het oude. Vaarwel lieve ex! Een nieuw begin. Het mooiste begin dat een mens zich kan wensen.

Ik begon Karin te neuken en we zoenden en we streelden als bezetenen. Karin krabde mijn rug en drukte mijn kont met haar hand naar zich toe. Ze hijgde met gesloten ogen. Haar mond stond half open. Intussen bleef het boterhamzakje maar ritselen en knisperen. Maar we stoorden ons er niet aan.

“Ik hou van je, Memphis,” kreunde Karin II.

Als ik ergens een hekel aan heb is het wel aan mensen die elkaar nauwelijks kennen, neuken en zeggen dat ze van elkaar houden. Het toppunt van oppervlakkigheid. Maar Karin II meende het. Ik hield ook gelijk van haar. Met hart en ziel.

“Ik ook van jou, schatje.”

Ik merkte aan haar dat ze al bijna kwam. Zo heftig genoot ze van haar penetratie. Omdat ik keurig ben opgevoed vroeg ik daarom dan ook of ze al kwam.

“Kom je al?”

“Ja!,””snikte mijn schatje.

“Dan kom ik ook, liefje,” zei ik en neukte haar in een zalige cadans naar mijn hoogtepunt.

Ik greep haar linkerbil met mijn rechterhand stevig vast. Karin had het niet meer. Ze schudde met haar hoofd wild van links naar rechts en snikte, blafte, kreunde, kwijlde, huilde bijna.

Terwijl ik haar deinende gezicht met de gesloten ogen strak aan bleef kijken ging er een golf door mijn hoofd en kruis.

Mijn oogbollen zijn vast even weggedraaid toen ik in haar, ik bedoel het boterhamzakje, klaar kwam.

Op hetzelfde moment steigerde Karin wild met haar heupen en zuchtte diep.

“Jezus Christus,” zei Karin. Ze bleef met gesloten ogen op haar rug liggen. Haar borsten gingen snel op en neer.

“Hallelujah. Ik hou van jou,'” zei ik. Want zo had ik nog nooit geneukt. Wat een passie. Ik wilde gelijk trouwen. Ik speelde wat met haar hondenriem.

Karin ging op haar buik liggen en begon een shaggie te rollen. Nadat ze er vuur in gejaagd had keek ze me aan. Ze nam een diepe haal en blies de rook in mijn gezicht.

“This could be the beginning of a beautiful friendship,” knauwde ze. “Uit welke film?”

“Casablanca.”

Ik streelde haar kontje.

Karin II keek me met samen geknepen ogen aan.

“Ik wil dat je alles met me doet. Alles wat je wilt.”

Ik rukte het boterhamzakje van mijn lul en ging op haar rug liggen.

“Alles?,” vroeg ik geil en ondeugend als in een goede B-film.

“Alles wat je maar wilt. Ik ben gemaakt voor jou. Doe met me wat je wilt.”

Ze nam weer een trekje en kneep even haar billen samen, alsof ze met haar kont knipoogde. Alsof ze wist wat ik ging doen.

“Dan doe ik met je wat je wilt,” zei ik en duwde haar billen van elkaar.          Mijn lul was door al dit geile gebazel alweer tot volle stijfheid gegroeid.    Wat een vrouw! Mijn leven was toch wel een erg mooi leven.

Ik probeerde mijn pik in haar lieve kleine aarsje te persen, maar ik had geen ruimte of houvast. Ook was haar kontje gewoon te droog.

“Wacht maar even,” zei Karin II.

Ze drukte haar shaggie uit in de asbak en spuugde in haar rechterhand. Ze wreef haar aarsje helemaal nat. Langzaam en zorgvuldig. Ze stak zelfs een natte vinger in haar kontje, ze was nergens vies van. En waarom zou ze ook. We waren toch één? Ik was echt niet meer te houden van geluk en genot. Zo’n vrouw! Kom daar nog maar eens om.

“Lukt het nu?,” vroeg Karin II poeslief.

Ik stak mijn penis in haar kont. Het lukte. Ze was lekker nat en strak. Het was de eerste keer dat ik ooit iemand in zijn, of liever haar, aars neukte. Geloof me, het is praktisch hetzelfde als een kut. Alleen strakker. En het is erg geil omdat het “vies” is.

“Ben je ooit eerder in je kont geneukt?,”‘ vroeg ik Karin II, terwijl ik haar achterhoofd streelde en naar haar pompende kontje keek.

“Nee, schatje, nog nooit. Maar ik vind het bloedje geil. Ik hou van je.”

De rechterduim die ik in haar mond stak begon ze te pijpen of het mijn oase was. Het laatste vocht.

Ik kon niet beseffen in wat voor een hemelse situatie ik beland was. Zo zit je te praten over niks en zo deel je deze goddelijke intimiteit met een prachtig en lief en leuk iemand. Totale seks, totale liefde.

Hoofdschuddend neukte ik door. Ik trok mijn pik steeds bijna uit haar aars om hem daarna weer tot de wortel bij haar naar binnen te stoten. Karin II deinde en likte. Ze voelde zich goed, dat kon ik zien. Ze voelde zich echt een vrouw. Een vrouw die zichzelf is en gewaardeerd wordt door iemand waar ze van houdt. Geen grenzen, geen vooroordelen, geen liefje, Karin II. Ik nam je zoals je was. Van achteren. Karin II.

Nadat ik klaar gekomen was in haar kont heb ik Karin II nog een keer klaar gelikt. Daarna vielen we doodmoe in slaap.

De volgende dag werden we om elf uur wakker.

Karin II belde Patricia op. Die was een beetje pissig.

Karin II kleedde zich snel aan en vertrok.

Ze had me een kus gegeven en beloofd me die dag terug te bellen.

Ik kon haar niet bellen, want ze had nog geen telefoon.

Ze belde me niet.

Ik heb nog steeds niets van haar gehoord.

Ik ben wel een paar keer bij haar langs geweest.

Ze was nooit thuis.