Ik werd wakker in mijn kamer in het Gele Huis, met een kater als een koningstijger, Theo. Te veel uren te veel goedkope wijn gedronken met Paul Gaugain en postbode Joseph Roulin. In het keukentje van de postbode hadden we gepraat over God, kunst en de dood.
Er werd nogal door elkaar gesproken, waardoor ik de helft van wat er gezegd werd niet kon verstaan.
Ik bevind me in een diepe psychische crisis en heb geen idee hoe ik daar uit moet komen.

Het schilderen gaat me goed af. Het lijkt dan wel of ik bezeten ben.
Ik kan niet meer. Ik laat me opnemen in de psychiatrische inrichting in Saint-Rémy-de-Provence.
Ik neem slechts een revolver en een penseel mee.

‘Arles’ verscheen als eerste op 27 april 2020 op 120w.nl. Weekwoord: penseel.

ANP – In een opzienbarende verklaring die premier Mark Rutte afgelopen zaterdagnacht om 3 uur door de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) uit liet gaan is het Koninklijk Huis per direct afgeschaft om geld vrij te maken voor het bestrijden van de coronacrisis.  

“Dat de monarchie wereldwijd al sinds enkele eeuwen als een achterlijk instituut wordt beschouwd moge voor iedereen in Nederland duidelijk zijn. Laten we wel wezen, dierbare burgers van Nederland, onze fiere voorouders hebben de Spaanse koning Filips II niet voor niets in de zestiende eeuw van de troon gestoten. Ons dierbare vaderland had vervolgens als republiek eeuwenlang een voorbeeldfunctie in de wereld. De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden werd een wereldmacht waar vrijheid van handel, meningsuiting en godsdienst een vanzelfsprekendheid waren en waar vrije geesten een thuishaven kregen die zij in eigen land moesten ontberen. U mag hierbij denken aan de Franse wiskundige en filosoof René Descartes, die twintig jaar van zijn vruchtbare leven in Nederland verbleef en die bij het grote publiek vooral bekend is vanwege zijn tijdloze uitspraak “Ik denk, dus ik besta/Ik denk, dus ik ben,” bekender geworden in de Latijnse variant “Cogito ergo sum.” Wie zelfstandig kan denken, kan onmogelijk een voorstander van de monarchie zijn. 

Met het afschaffen van de monarchie wordt per direct ongeveer 900 miljoen tot 1 miljard euro vrijgemaakt. Geld dat zal worden gebruikt ter bestrijding van de gevolgen van de coronacrisis. Al het bezit van leden van de koninklijke familie zal per direct aan de Nederlandse staat toekomen. Bovendien hoeft de belastingbetaler niet langer op te draaien voor de jaarlijkse 40 miljoen euro die worden verkwist aan toelagen voor leden van het Koninklijk Huis, het onderhouden van hun wagenpark, paarden en koetsen, en al het personeel dat daarbij hoort.  

Beste burgers, in deze woelige tijden hebben we meer aan mondkapjes dan aan een geldverkwistende monarchie. Alle leden van de koninklijke familie komen per direct in aanmerking voor een bijstandsuitkering. Bij dit laatste besluit is een uitzondering gemaakt voor prins Bernhard junior, die zich al sinds jaren verrijkt op een manier waar de spreekwoordelijke honden geen brood van lusten. Prins Bernhard junior is een uur geleden in voorlopige hechtenis genomen en zal de straf krijgen die hij verdient. 

Tot slot wil ik zeggen dat Koningsdag per direct is afgeschaft en morgen dan ook geen doorgang zal vinden. Alleen samen kunnen wij de coronacrisis de baas worden. Daar hebben wij geen oranje gekleurde zakkenvullers bij nodig. Ik dank u allen voor uw aandacht.” 

De huidige coronacrisis doet bij grote delen van de mensheid een beroep op soms ingrijpende aanpassingen aan tal van geboden en verboden om het welzijn van zoveel mogelijk mensen te waarborgen. Het ene land voelt zich gedwongen om verdergaande maatregelen te nemen dan het andere.  

Dat de economie van praktisch alle landen hard wordt getroffen is een feit. Daarbij dient wel opgemerkt te worden dat bepaalde beroepsgroepen veel harder worden getroffen dan andere en er zelfs beroepsgroepen zijn die profiteren van de coronacrisis.  

Via de media hebben we de verspreiding van de corona-pandemie van dag tot dag kunnen volgen. We zagen hoe eerst de Chinese stad Wuhan getroffen werd door het virus. Al snel was de regio Lombardije in het Noorden van Italië een nieuwe brandhaard van het coronavirus. Geschokt keken we naar beelden op de televisie waarop te zien was hoe mortuaria, begraafplaatsen en crematoria in de zwaar getroffen stad Bergamo de aanvoer van slachtoffers van het virus niet meer aan konden. Stoffelijke overschotten werden in geïmproviseerde koelcellen gestald of naar het Zuiden van het land gevlogen om aldaar gecremeerd te worden. Het Italiaanse leger moest eraan te pas komen om het transport van coronaslachtoffers in acceptabele banen te leiden.  

Langzaam kregen we het gevoel dat er een dystopische oorlog met een onzichtbare vijand aan de gang was. Na Lombardije volgden de nieuwe brandhaarden van de coronapandemie elkaar snel op: Spanje in Europa, al snel gevolgd door de Verenigde Staten, met name de staat en stad New York. 

Het is frappant en wrang dat er tijdens de coronacrisis praktisch met geen woord gerept wordt over in welke mate het continent Afrika door het coronavirus getroffen wordt. Een kenmerk van een pandemie is juist dat de hele wereld getroffen wordt. Een virus laat zich niet stoppen door landsgrenzen, treft rijk en arm, laat staan dat huidskleur een rol speelt. 

Het continent Afrika is qua oppervlakte drie keer groter dan Europa en telt ruim een half miljard meer inwoners. Dit moet betekenen dat talloze Afrikanen met het coronavirus zijn besmet of eraan zijn overleden.  

We hebben om een aantal redenen geen weet van de omvang van de coronacrisis in Afrika. In Afrika is in de meeste van de 54 landen geen geld om mensen te testen op het coronavirus. Afrika kent een enorm gebrek aan fatsoenlijke zorg. In grote delen van dit vergeten continent bevindt het dichtstbijzijnde ziekenhuis zich op honderden en soms zelfs duizenden kilometers afstand. In sommige Afrikaanse landen, zoals bijvoorbeeld Zimbabwe, is het aantal IC-bedden nul en heeft men geen beschikking over beademingsapparatuur. 

In de laatste decennia had het Rijke Westen nauwelijks aandacht voor de hongersnoden, epidemieën en oorlogen die Afrika troffen. Ook tijdens de huidige coronacrisis is werkelijke betrokkenheid, aandacht en empathie voor de 1,3 miljard Afrikanen ver te zoeken.  

Het vergeten continent Afrika bevindt zich al sinds mensenheugenis in een isolement. Alleen als er behoefte was aan gratis arbeidskrachten, denk hierbij aan de vroegere katoenplantages in het Zuiden van de Verenigde Staten, of grondstoffen als goud en diamant, trok het vergeten continent de aandacht van het Rijke Westen. 

Horst Köhler, die van 2004 tot en met 2010 bondspresident was van Duitsland, zei ooit dat we de menselijkheid van de wereld moeten afmeten aan het lot van Afrika. Als dat zo is hebben we nog een lange weg te gaan op weg naar een menselijker wereld. 

“Je bent oud genoeg om te weten dat het niet voor niets is dat niemand reclame maakt voor de realiteit van je leven.”

Johan Harstad in: ‘Max, Mischa & het Tet-offensief’, 2015.

Deze verhalenbundel van de hand van de eigengereide auteur Mabelus (1965) bevat twintig verhalen die deels eerder zijn verschenen via verschillende mediakanalen, maar ook verhalen die nieuw zijn. De schrijfstijl die gehanteerd wordt kan als provocerend en plat ervaren worden, maar past bij de verhalen en onderwerpen die aangehaald worden. Mabelus maakt handig gebruik van taal en is een woordkunstenaar in zijn puurste vorm. Het leeuwendeel van de verhalen gaat over de liefde in verschillende vormen. Tussen man en vrouw, binnen een familie en voor de medemens. De overige verhalen neigen meer naar fictie en zijn wat absurder van aard. Allen zijn fascinerend. Rode draad door de bundel is een fictief interview met Mabelus dat in drie passages is opgedeeld. Hierbij worden de nodige clichés rondom schrijvers aangehaald en zet hij zichzelf neer als norse dronkenlap. Mabelus schuwt dan ook niet om zichzelf en andere schrijvers op de hak te nemen. Al met al een authentieke bundel die met een vlotte pen en het nodige sarcasme geschreven is. Mabelus schreef eerder ‘Kathmandu Hipsters’.