Deze verhalenbundel van de hand van de eigengereide auteur Mabelus (1965) bevat twintig verhalen die deels eerder zijn verschenen via verschillende mediakanalen, maar ook verhalen die nieuw zijn. De schrijfstijl die gehanteerd wordt kan als provocerend en plat ervaren worden, maar past bij de verhalen en onderwerpen die aangehaald worden. Mabelus maakt handig gebruik van taal en is een woordkunstenaar in zijn puurste vorm. Het leeuwendeel van de verhalen gaat over de liefde in verschillende vormen. Tussen man en vrouw, binnen een familie en voor de medemens. De overige verhalen neigen meer naar fictie en zijn wat absurder van aard. Allen zijn fascinerend. Rode draad door de bundel is een fictief interview met Mabelus dat in drie passages is opgedeeld. Hierbij worden de nodige clichés rondom schrijvers aangehaald en zet hij zichzelf neer als norse dronkenlap. Mabelus schuwt dan ook niet om zichzelf en andere schrijvers op de hak te nemen. Al met al een authentieke bundel die met een vlotte pen en het nodige sarcasme geschreven is. Mabelus schreef eerder ‘Kathmandu Hipsters’.