Na een afwezigheid van ongeveer twee decennia zijn ze weer in mijn leven verschenen: de paparazzi.  

Zoals veel van mijn lezers weten was ik in de jaren negentig van de twintigste eeuw wereldberoemd in Bulgarije, eerst als wielrenner en daarna ook als succesvol schrijver van de roman “De Straf van Veger”, “Наказанието на Вегер” in het Bulgaars. Overigens zal mijn Bulgaarse roman, gezien de enorme vraag onder de lezers van mijn in Nederland verschenen roman ‘Kathmandu Hipsters’ (2018) en de verhalenbundel ‘Hoe ik liefde vergat te geven’ (2019), ergens in de komende jaren in het Nederlands verschijnen.  

Het feit dat ik in Bulgarije op een gegeven moment niet meer ongestoord de straat op kon gaan deed mij besluiten naar het Italiaanse Toscane te verhuizen, waar niemand mij kende.  

De foto’s bij dit stukje zijn overgenomen uit het grootste roddelblad van Nederland. Ze moeten een kleine twee weken geleden genomen zijn, vlak na een zakelijke afspraak in Alkmaar. Boven het bij de foto’s gevoegde artikel stond: “Schrijver Peter Mabelus ontslagen uit afkickkliniek!” Let vooral op dat uitroepteken. Alsof het wereldnieuws betrof.  

Nu wil het toeval dat mijn zakelijke afspraak in Alkmaar toevallig op twee panden afstand van de afkickkliniek “Brijder” plaats had gevonden. De foto’s moeten genomen zijn terwijl ik terugliep naar mijn nabij geparkeerde auto. 

Ik kan op het graf van mijn moeder zweren dat ik in mijn leven nooit gerookt heb en ook nooit alcohol heb gedronken. Laat staan dat ik ooit drugs zou hebben gebruikt. Geloof dus vooral niet alles wat je over mij leest. 

Laat ik volkomen eerlijk zijn: één keer in mijn leven heb ik een trek van een joint genomen, maar toen heb ik niet geïnhaleerd.