Afgelopen week las ik een bericht in de krant waarin te lezen stond dat de voorbereidingen voor de productie van een grote internationale televisieserie gebaseerd op de bestseller (meer dan 200.000 verkochte exemplaren) ‘De Amerikaanse prinses’ van Annejet van der Zijl begonnen zijn. Het lezen van dit bericht deed mij pijn, omdat het mij terug deed denken aan de grote literaire affaire waarin ik vlak na het uitkomen van het boek, aan het einde van 2015, verzeild was geraakt.

Op 24 april 2017 voelde ik dezelfde pijn toen bekend werd gemaakt dat Joop van den Ende de filmrechten van ‘De Amerikaanse prinses’ had gekocht. In het persbericht werd geen melding gemaakt van het bedrag dat Joop van den Ende aan Annejet van der Zijl had overgemaakt. Dat het om een bedrag van zeven cijfers moet zijn gegaan lijkt me geen wilde gok.

Wat was er in de laatste maand van 2015 precies gebeurd tussen Annejet van der Zijl en mij dat ik sindsdien door een gevoel van teleurstelling overvallen werd zodra ik haar naam hoorde vallen? Op het schoolplein, als ik mijn kinderen in de ochtend naar school bracht. In de rij voor de kassa van een supermarkt. Op het moment dat ik haar boek in de handen van een vliegtuigpassagier zag, die aan de andere kant van het gangpad in het vliegtuig zat op weg naar Kathmandu, waar ik research ging verrichten voor mijn roman ‘Kathmandu Hipsters’, steeds opnieuw werd ik overvallen door een gevoel van diepe teleurstelling in mijn collega Annejet van der Zijl. Als ik een stapel ‘Amerikaanse prinsessen’ zag liggen in de lokale AKO wist ik niet hoe snel ik mijn hoofd af moest wenden om niet weer geconfronteerd te worden met die afschuwelijke literaire affaire van december 2015.        

De literaire affaire tussen mij en Annejet van der Zijl was als volgt begonnen. Als groot liefhebber van het werk van Annejet van der Zijl had ik ‘De Amerikaanse prinses’ al op de dag van publicatie gekocht en gelezen. Het had mij verbaasd dat er enkele grote fouten in de tekst stonden. Vooral verbazingwekkend als je achterin het boek het leger aan researchers vermeld ziet staan dat haar geholpen heeft bij de totstandkoming van het boek. Ik voelde mij geroepen om Annejet van der Zijl te wijzen op de fouten in haar boek, zodat die in de eerstvolgende druk van het boek gecorrigeerd zouden kunnen worden.

Op de website van Annejet van der Zijl las ik: “Per post is Annejet te bereiken via het postadres van de uitgeverij, per mail via Sefanja Nods op onderstaand contactformulier.”

Via Google kwam ik er al snel achter dat Sefanja Nods al sinds de jaren negentig – beiden werkten destijds bij HP/De Tijd – vriendin is van Annejet van der Zijl. ‘De Amerikaanse prinses’ is zelfs aan Sefanja Nods opgedragen.

Ik stuurde een mail naar Sefanja Nods om Annejet van der Zijl te bereiken:

24 dec. 2015 om 10:04 heeft petermabelus@ het volgende geschreven:

Beste Annejet van der Zijl,

Ik heb genoten van je prachtige boek ‘De Amerikaanse prinses’. Als historicus vielen mij echter een paar storende fouten op:

Op pagina 105 van de tweede druk van ‘De Amerikaanse prinses’ (e-book) heb je het in het hoofdstuk “Hondengevecht” over de “bolsjewistische Februarirevolutie” in het Rusland van 1917. De Februarirevolutie was echter een volksopstand, die niets met de bolsjewieken van Lenin te maken had. Van een bolsjewistische revolutie is pas sprake in oktober 1917, al zijn de meeste historici het er tegenwoordig over eens dat je  de Oktoberrevolutie van 1917 beter een communistische staatsgreep dan een revolutie kunt noemen.

Op pagina 184 van jouw boek dateer je de “Anschluss”, het opgaan van Oostenrijk in Nazi-Duitsland, in 1936, waar dat 1938 moet zijn. Deze verstoring van de chronologie ondermijnt de loop van het verhaal en laat de lezer in verwarring achter.

Hartelijke groet,

Peter Mabelus

Datum : 27/12/2015 09:28

Aan: petermabelus@

Onderwerp : correcties

Beste Peter,

Namens Annejet dank voor je vriendelijke mail en je correcties zijn inmiddels naar de drukker gestuurd. Jouw correcties worden doorgevoerd in de volgende druk.

Met vriendelijke groet,

Sefanja Nods

27 dec. 2015 om 13:52 heeft petermabelus@ het volgende geschreven:

Beste Sefanja,

Ik neem aan dat ik nu ook in het dankwoord, achter in het boek, van de volgende druk kom te staan. Het is me namelijk opgevallen dat er aan het einde van boek vele tientallen mensen worden bedankt voor het uiteindelijke welslagen van het boek. Het zou toch een kleine moeite voor Annejet van der Zijl zijn om mijn naam daar tussen te zetten? Bovendien zou het getuigen van fatsoen en mijn loopbaan als schrijver een enorme “boost” kunnen geven.

Hartelijke groet,

Peter Mabelus

27 dec. 2015 om 17:10 heeft Sefanja Nods het volgende geschreven:

Beste Peter,

Nou, dat zou toch echt te weinig eer zijn. Haha, ik denk wel dat Annejet haar volgende boek aan jou zal opdragen, hoor.

Groetjes, Sefanja

Verstuurd vanaf mijn iPhone

27 dec. 2015 om 18:23 heeft Peter Mabelus het volgende geschreven:

Beste Sefanja,

Of haar volgende boek over mij zal schrijven? Mijn biografie op petermabelus.com levert genoeg stof voor een nieuwe bestseller.

Ik snap niet zo goed wat er te lachen valt, Sefanja. Het is toch een kleine moeite voor Annejet van der Zijl om een biografie van mij te schrijven. Zij doet niet anders. Dat is goed voor haar winkeltje en goed voor mijn winkeltje. Vergeet niet dat Annejet van der Zijl slechts de zorg heeft te dragen voor een hond en een man en ik samen met mijn geliefde vier kinderen aan het opvoeden ben, als ik niet in mijn werkkamertje achter de wasruimte op de vliering zit te schrijven.

Ik kan ook een gesigneerd exemplaar van “De Amerikaanse prinses” (met correcties) op komen halen in Bergen. Ik woon in Alkmaar. Dat is voor mij een kwartiertje fietsen. En dan op de thee om over schrijven en geschiedenis te kletsen. Of over haar hond, als ze dat prettiger vindt.

Hartelijke groet,

Peter Mabelus

Daarna heb ik niets meer van Sefanja Nods of Annejet van der Zijl gehoord.

Misschien voelt Annejet van der Zijl na het lezen van dit stukje wroeging over de manier waarop zij mij (niet) behandeld heeft. Dat kan ik mij heel goed voorstellen. Ik wil genoegen nemen met het spelen van de rol van prins Bernhard in de aanstaande verfilming van ‘De Amerikaanse prinses’.

Als het zover komt ga ik niet net als prins Bernhard elke dag beginnen met een pijpje Heineken Bier. Zou het mogelijk zijn dat het flesje Heineken Bier eerst wordt geleegd in de gootsteen, daarna grondig wordt gereinigd onder de kraan en vervolgens wordt gevuld met Ginger Ale of Goudappeltje? Op die manier hoeft de historische werkelijkheid geen kwaad te worden aangedaan. Ik denk dat je inmiddels wel begrijpt dat ik aan het laatste zeer veel waarde hecht.