Het is 1987: de vrienden Sepp Sanders en Mario Bos slagen erin om in het Oost-Duitse deel van Berlijn de Hitlerbunker binnen te sluipen. Er gaat daarbij van alles mis, met als dieptepunt de knullige dood van Mario. Sepp vindt een document met een plan voor een ruimteschild, dat absoluut niet in de handen van een kernmacht mag vallen. Hij smokkelt het document met veel moeite naar Amsterdam, waar het wordt bewaard door de ontroostbare vriendin van Mario. Zo’n dertig jaar later meldt zij zich bij de knorrige en licht alcoholistische detective John West. Een ex-vriend heeft het document gestolen en wil ermee naar Noord-Korea. John West gaat met zijn vriend Maarten Sanders, inderdaad de zoon van, aan de slag. Mabelus neemt alle tijd om het verhaal te vertellen. Hinderlijk daarbij is wel dat alle personages wandelende encyclopedieën zijn. Ongetwijfeld humoristisch bedoeld, maar te vaak wordt door de opsomming van feitjes de vaart uit het verhaal gehaald. Dat geldt ook voor de vele herhalingen. Dat is jammer, zeker omdat Mabelus bij tijd en wijle bewijst dat er een gedreven stilist in hem huist. ‘John West en de gestolen Picasso’ is na ‘Kathmandu Hipsters’ (2018) de tweede licht satirische thriller van de gedreven schrijver Peter Mabelus (1965). Onderhoudend verhaal waarin Mabelus de lezer mooi op het verkeerde been zet.

Koop het boek via de volgende link: https://bit.ly/PeterMabelus​