6 thoughts on “De Boekenkast van Peter Mabelus”

  2. Hoi Kevin, je moet niet vergeten dat ik een paar jaar ouder ben en dus etc.
    Niet doorvertellen, maar ik ben een boekenjunk. Ik lees boeken niet alleen, ik word high van de lucht die opstijgt uit een nieuw boek dat je voor het eerst opent. Ik streel boeken. Ik kan eindeloos naar de ruggen van de boeken in de kast kijken en geschiedenissen doemen op: waar ik was toen ik het boek las, met wie, wanneer.
    Ik noteer sinds 1983 de titels van de boeken die ik gelezen heb en als ik dan de lijst van gelezen boeken van een bepaald jaar doorkijk is het net alsof ik in mijn dagboek lees.
    Ik heb ook nog eens een semi-fotografisch geheugen (ik ben er voor behandeld in speciale ziekenhuizen, maar het is ongeneeslijk) dus kan je ook nog eens vertellen waar het boek over ging.
    Ik heb altijd een boek bij me.
    Sinds ik me door omstandigheden fulltime op het schrijven heb kunnen storten schrijf ik meer dan ik lees, dus nu heb ik ook nog eens een schrijfverslaving.
    Ik heb dit voorjaar mijn roman Kathmandu Hipsters afgerond en ben nu samen met een redacteur het boek aan het klaarmaken voor het begin van een leven als professioneel schrijver. Een volgende roman is al voor meer dan de helft af. Nieuwe romans krijgen al vorm in mijn gedachten. Ik schrijf columns voor meerdere sites en schrijf daarnaast ook nog gedichten, verhalen, toneelstukken, liedjes, een feuilleton en af en toe een opiniestuk voor een landelijk dagblad. Kijk maar naar mijn site hoe productief ik ben. Ik heb alle vertrouwen dat mijn missie gaat lukken, hetgeen statistisch gezien oliedom is voor een schrijver in een klein taalgebied als het onze.
    Een probleempje is dat ik alle boeken die ik lees ook in mijn bezit wil hebben. Dat heeft niets met hebzucht te maken, alleen maar met liefde. Gelukkig heb ik nog steeds ruimte om uit te breiden.
    Het kan altijd veel erger hoor. Ik heb eens een collega gehad die nauwelijks door zijn huis kon lopen omdat hij zoveel boeken had dat hij in elke kamer moest slalommen tussen de boekenkasten door. In dat huis viel niet meer normaal te leven.
    Elk boek heeft een eigen verhaal en karakter. En dan heb je ook nog de boeken die extra speciaal zijn doordat ze gesigneerd zijn of uiterst zeldzaam.
    Mijn zoon van 14 zegt dat hij alle boeken wil meenemen en bewaren als ik mijn laatste adem uitgeblazen heb. “Doe het jezelf niet aan!,” heb ik hem herhaaldelijk toegeroepen. Maar ach, het is zijn leven. Bovendien ben ik van plan een jaar of honderd te worden dus de collectie zal blijven uitdijen en tegen die tijd denkt mijn zoon waarschijnlijk anders dan nu.
    Vooral genieten van je liefde voor het geschreven woord zou ik zeggen. Voor de rest moeten we maar niet te snel en veel oordelen over elkaars “gekten.” Al kun je beter boeken dan wapens verzamelen, lijkt me.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  3. Ahhh wat een fijne boekenkast.
    Ik sleep m’n boekenkast de hele wereld over. Keer of tien verhuisd in de afgelopen jaren. Zelfs nieuwe woningen af moeten wijzen omdat m’n boekenkast er niet in paste. Té erg. En nog net eens zo immens als de jouwe. 🙂

    Like

    Beantwoorden

  4. Verhuizen is per definitie iets om gek van te worden. Het verslepen van al die duizenden zware boeken maakt de expeditie er niet aanlokkelijker op. Toch hoop ik binnen enkele jaren weer eens op een nieuwe plek te gaan wonen.

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie op Peter Mabelus Reactie annuleren