Mijn maat en ik werden naar een verhuisklus gestuurd. Op het Binnenhof. In Den Haag. Er zou een verbouwing staan te gebeuren. Voor een tijdje moest een kabinet van A naar B verplaatst worden. Het kabinet bleek in het tweede kamertje te staan.

Zat er nog wat in het kabinet? Rond de twintig poppen. Eén zonder schouders, die altijd lacht, met een bril op.

‘Als jij een stukkie naar achteren loopt en de kont van het kabinet even op het raamkozijn laat leunen?’

Dat ging echt helemaal fout.

Kabinet gevallen.

Uit het raam geflikkerd.

Toen ik naar beneden keek, zag ik dat er geen enkele pop uit het kabinet gerold was.

Wel stroomde er vers bloed uit het gevallen meubelstuk.