Een grote fan en groupie van mij, inmiddels echt een “goede vriendin” te noemen, een kunstenares van onder de dertig uit Arnhem, houdt van mijn boeken, maar niet van het werk van Arnon Grunberg. Ze weet dat ik een groot bewonderaar ben van de boeken en “performance” van Grunberg (andersom is dit niet het geval, Grunberg houdt niet van mij) en plaagt mij daar soms mee.

De ene keer maakt ze een schampere opmerking over Grunbergs lengte, een andere keer over de grootte van zijn neus of de klank van zijn stem.

Soms laat zij op andere manieren merken graag de spot te drijven met mijn bewondering voor Grunberg.

Vandaag plofte er een pakketje van De Slegte uit Antwerpen in de bus. Eerst dacht ik dat het pakketje leeg was, daarna bleek er een enveloppe met inhoud ter grootte van een visitekaartje in te zitten. Aan de ene kant van de enveloppe stond niets, slechts een klein zegel in de kleuren rood wit en blauw sierde de onderkant van het envelopje. Op de andere kant zat een sticker met daarop de tekst: “Kunst Editions New York, Pablo van Dijk, 31 East Street Suite 12 A, New York, New York 10016/6824 U.S.A. Tel./Fax. 212.686.5339”.

Op het moment dat ik constateerde dat de enveloppe ooit eerder was opengemaakt viel mijn oog op een handgeschreven woord boven de sticker: “Kutgedicht”. Als groot bewonderaar van Grunberg wist ik direct dat ‘Kutgedicht’ een uiterst zeldzaam en duur kunstwerkje is, uit 1998 van Arnon Grunberg en kunstenaar Pablo van Dijk, gemaakt in een oplage van slechts 46 gesigneerde exemplaren. Onvindbaar, onverkrijgbaar, uniek, etc.

Ik opende het kleine envelopje en hield even later het extreem zeldzame, mythische boekje ‘Kutgedicht’ in mijn hand. De correcte titel van het boekje ter grootte van een visitekaartje is overigens ‘Kutgedicht, Aan de eenzame ambitieuze Hoer C.’ Dat geeft een andere dimensie aan het enkele woord “kutgedicht”.

Enfin, ik was verbijsterd en ontroerd door dit cadeau. Hoeveel kan iemand van een ander houden?

Eerste zin van ‘Kutgedicht’: ‘Jouw achterhoofd is als de Klaagmuur.’