Vrijdag 7 september kwam in het nieuws dat mensen met minder dan 440.000 euro spaargeld daar vanaf 2022 veel minder of helemaal geen belasting over gaan betalen. Nu nog even de erfbelasting afschaffen en dan kun je wel nagaan dat we in een land leven waar maatschappelijke solidariteit en gerechtigheid hoogtij vieren.

Landgenoten die rond 1990 een huis hebben gekocht hebben de waarde van hun koophuis zes keer over de kop zien gaan en toeren elk weekend met hun camper naar hun tweede of derde huis.

Shell, een bedrijf waar we met zijn allen trots op mogen zijn, ik denk daarbij aan hun wereldwijde bijdrage aan het broeikaseffect en hun activiteiten in veel landen die een dictatoriaal bewind kennen, houdt al sinds lange tijden de door oud-premier Balkenende geroemde voc-mentaliteit torenhoog in het vaandel, zonder noemenswaardige belasting te betalen en de jaarlijkse miljardenwinst kan investeren in nieuwe projecten die als resultaat hebben dat de poolkappen smelten en ijs straks alleen nog maar in supermarkten en ijssalons verkrijgbaar zal zijn.

Nederland is een belastingparadijs voor multinationals als U2 (“We are one, but we’re not the same”) en The Rolling Stones (“Sympathy for the devil”).

Ik denk dat als Jezus Christus nu geleefd had hij het neoliberalisme met gekruisigde armen had proberen te omarmen.

Veel jongeren moeten hun studie helemaal zelf betalen en zich dus voor zeer lange tijd diep in de schulden steken, kunnen onmogelijk in het bezit komen van een koopwoning, omdat de prijzen voor koopwoningen door de heilige marktwerking voor hen veel te hoog geworden zijn. Zij moeten tien jaar ingeschreven staan bij een woningbouwvereniging voordat zij aan de beurt zijn om hun paradijs te vinden in de achterbuurt van een willekeurige gemeente.

En dan te bedenken dat jongeren tegenwoordig moeten wachten tot hun achttiende verjaardag voordat ze zich mogen bezatten. Ik kan me voorstellen dat we hen, met hun toekomstverwachting, op veel  jongere leeftijd vluchtgedrag moeten gunnen, maar dat is vanzelfsprekend in het kader van de volksgezondheid niet verantwoord.

Jongeren zijn daarom veroordeeld om stiekem de benzodiazepinen en opiaten uit de medicijnkastjes van hun ouders of grootouders te pikken. Dat laatste is geen probleem, omdat ongeveer een miljoen volwassenen in Nederland die middelen van hun huisarts zonder enige restrictie voorgeschreven krijgen door de huisarts. En dan heb ik het nog niet eens over de goedgevulde drankkasten van de boomers, of de zakjes gevuld met wiet en hasj, die worden verstopt achter de boeken in de boekenkast, omdat jongeren niet lezen maar vastgeplakt zitten aan hun smartphone.

Het aantal jonge daklozen in Nederland is in een paar jaar tijd verdubbeld, instellingen van de GGZ bieden geen plek meer voor het snel groeiende leger aan verwarde en vaak arme jongeren. Er zijn te weinig onderwijzers te vinden om de kinderen in ons land iets bij te leren en op te voeden, omdat de salarissen in het onderwijs net iets hoger liggen dan die van al die mensen die gedwongen zijn om wekelijks de voedselbank te bezoeken.

Heeft onze jeugd nog wel een toekomst?