Van de week was ik aan het racefietsen in de polder. Met klittenband zat mijn oude trouwe iPod Nano met daarop duizenden nummers van mijn muzikale favorieten aan mijn rechterbovenarm vastgegespt. Die dag klonk de muziek van de New Yorkse singer songwriter Adam Green in mijn oren. Mijn telefoon had ik thuisgelaten. Daarom was ik niet te traceren voor Google, Facebook, Youtube of mijn overleden grootouders. Niemand wist waar ik was.

De volgende ochtend werd ik wakker van de wekker op mijn smartphone. Er verscheen een melding op het display van mijn telefoon: ‘Engine of Paradise‘ van Adam Green is nu uit! Als ik klompen had gedragen was er vast een gebroken.

Wie kon weten dat ik de dag ervoor tijdens het racefietsen naar Adam Green had geluisterd? Alleen ik, toch? Was hier sprake van toeval of niet? Moest ik het toeval accepteren of overgaan tot een staat van vergaande paranoia?

We leven in duistere tijden. Als jij dit stukje gelezen hebt, krijg je morgen misschien wel een vriendschapsverzoek van mij via Facebook.

“Paranoia” stond op 9 september 2019 als eerste op hoemannendenken.nl, de enige site vóór vrouwen, dóór mannen.