In mijn eerste leven stond ik sceptisch tegenover het fenomeen reïncarnatie. Ik was destijds professor filosofie aan de universiteit van Heidelberg en dacht dat ik alles wist. Mijn toenmalige echtgenote vond mij een arrogante blaaskaak, die in de avonduren veel te veel moezelwijn dronk. En dan te bedenken dat het alcoholpercentage van de moezelwijn slechts negen procent bedroeg.

Ik overleed in mijn eerste leven jong: op 35-jarige leeftijd stortte de postkoets, die mij vervoerde van de universiteit naar mijn woning, in een diep ravijn.

Mijn tweede incarnatie was als knobbelzwijn. Aan die tijd heb ik om persoonlijke redenen slechte herinneringen.

Nu ben ik een groot en beroemd schrijver. In retrospectief blijkt dat ik in mijn huidige incarnatie pas gelijk heb.