Brigitte Bardot (1934) in haar memoires ‘Initiales B.B.’ (1996) over haar tijd als filmster en sekssymbool:

“Je kunt best een film maken zonder het publiek op te zadelen met de gênante beproeving van voyeuristische scenes. Ik ben blij dat ik de filmwereld vaarwel heb gezegd. Acteurstalent werd afgemeten aan de manier waarop de actrices hun blote benen spreidden en hun hoofd en de rest onder het medeplichtige oog van de camera lieten wiebelen.

Ik mag dan een sekssymbool geweest zijn, binnen in mij huist eigenlijk een schaamte die niet is te verenigen met dit soort stijloefeningen. Ik word misselijk van al die uitstallingen van menselijk vlees.

Volgens mij blijft de suggestie het bewijs dat de verbeelding stimulerender is dan de aanblik zelf.”